Bir akşam vakti Üsküdar iskelesinden bir arkadaş ve küçük oğlu ile yürüyoruz. Çocuk orda bir büfe gördü ve nereden aklına geldiyse lolipop istedi. Büfeye doğru gittik hani belki olur diye. Tahmin ettiğimiz gibi lolipop yoktu. Saat geç. Açık bakkal yok. Lolipop da yok. Çocuk başladı bağırıp tepinmeye. “Ben lolipop isterim.” Yok diyoruz tınlamıyor. “Yarın alırız” diyoruz kanmıyor. “İlle de lolipop olacak, hem de şimdi.”
Arkadaş biraz mahcup çocuğu yatıştırmaya uğraşırken etraftan geçenler çocuğun sesine bakıyorlar. Benim de canım sıkıldı. Cüzdanımı çıkarıp çocuğa uzattım. Şaşıran çocuk cüzdanı hayretle aldı. Dedim, “Şimdi sen babasın ben çocuğum. Hadi bana lolipop bul.”
Çocuk şaşkınlıkla etrafa bakındı. Ben sesimi yükselttim. “Sen ne biçim babasın. Bana hemen bi lolipop bul.” Çocuk dedi, “Hava karanlık bu saatte lolipop olmaz.” Ben bastırdım, “Hayır ya sen babasın bana lolipop bulacaksın. Ben lolipop istiyorum.” Çocuk, “Nerden bulayım şimdi ben sana lolipop?” Ben, “Bana ne nerden bulursan bul.” Çocuk, “Yarın alırım sana lolipop.” Ben, “Hayır hemen şimdi istiyorum.” Çocuk iyice ciddileşti, “Ya sus sende ne biçim çocuksun. Yok diyoruz işte. Kapa çeneni.”
Ve ben de o çocuk baba da çenemizi kapatıp evin yolunu tuttuk.
O gün bugündür lolipopları hiç unutmam.
Çünkü aynı o çocuk gibi bazen tutturup duruyoruz. İlle de şu olacak. Hatta Allah’a bile kızıyoruz bazen istediğimizi vermedi diye.
Bize verilenin hayırlı verilmeyenin hayırsız olduğunu biliyormuşuz gibi.
Oysa ne kadar da tecrübe ettik. İlle de istiyorum diye tutturduklarımızın bizi nasıl da yakıp yıktıklarını.
Yine de çocukluk yapmaktan kurtulamıyoruz. İlle de lolipop.
Birinden bir şey istiyoruz. Vermiyor. Birine elimizi uzatıyoruz. Tutmuyor. Bir şeye yöneliyoruz, bırakıp kaçıyor.
Artık baba olmanın, lolipop diye tutturan içimizdeki çocuğa resti çekmenin vaktidir.
Bir şey oluyorsa oluyordur, olmuyorsa olmuyordur.
Hayat zorlamaya gelmez.
Sen kendine bak. Olmasını istediğin şey için çabaladın mı? Bütün sebeplerin kapısını çaldın mı? Açık yüreklilikle “Ben elimden gelen her şeyi yaptım” diyorsan korkma lolipop bulamadım diye.
Herkes kendinden sorumludur hayatta. Başkalarından değil.
O an belki de lolipopun olmaması olmasından hayırlıdır senin için. Çoğu zaman olmayanlar büyütür bizi. Olanların ardından ne de çok pişmanlıkla baktın şimdiye kadar.
Onun içindir ki istediklerimize, dualarımıza dikkat edelim.
Bazen Allah’ın dualarımızı olduğu gibi kabul etmesidir asıl felaket olan.
Bazen dualarımızın aynen kabul edilmesi, bir yerlerde yanlış yaptığımız anlamına gelir.
Dua kapı çalmaktır.
Nasıl ve nereye açılacağına karışmak değil.