Sentetik sözler neye çare, süslü cümleler neye deva? Görüntü güzel, kelam kavi; ne ki letafet yok, taravet kifayetsiz; kalp şifa bulur, nefis tezkiye olur mu? O da oluyormuş gibi görünür, hamlılığını gizler; emmare nefis dipdiri göz kırpıyordur!
Sureta paylaşımlar coşku vermiyor, içi harekete geçirmiyor, gofret çıtırtılardan başka ses getirmiyor! Kalbe hitap etmek için kalp kürsüsünden konuşmak lazım değil mi? Sadece zahir süse bakmaz “Samed” ayinesi kalp, batının derinliğinden beslenir.
Sureta sözler yüzlere çarpıyor, yüzlerden yüzlere geziyor, kaç yüz dinlese sineye işlemiyor! Görünüşte çokluk var, gerçekte azlık!
Azlık çoğalmıyor nedense! Nedeni dışarıda ve başka yerde değil, içerde ve derinde! Sebep üretmek, söz çoğaltmak, şikâyet biriktirmek, hamaset saçmak; azlığı örten çokluk! Bunda çoğuz!
Kudsi beraberlik için üç-beş kişi yeter deniyor. Üç beşler çok olsun. Çok sayıda kırklar meclisi kurulsun.
Var mı kırk salih dost, olmadı yedi, olmadı üç? Yoksa çoklukta savrulunuyordur. Adam kıtlığı hangi zaman olmamış?
Adam olmayı iste de adamlarla tanışasın! Ham çok olgunu bulmak mesele, onunla olgunlaşmak, fenafil ihvan olmak.
Bunun erişim hattı muhabbet; muhabbet rekabet, tarafgirlik cızıltılarını kabul etmez, bunlar varsa çevrim dışı kalır, çokluk gürültüsü başlar!
Şikâyettense yeni kanallar açmak, açılmış kanallara dâhil olmak, muhabbet ve uhuvvetle gerektiğinde bütün kanallarla erişime geçmek; azlıkla çok şey yapmayı sağlayabilir!
Böyle bir ihtiyaç hissediliyorsa meclise giden ilk adım atılmıştır, o salih meclis kabul eder mi bilinmez! Bu meclisin kapısı, çatısı, bacası, penceresi, duvarı yok; yeryüzü kadar geniş, gökyüzü kadar ufuklu! Ashab-ı Kehf gibi sayısı da bilinmiyor.