11 yaşındaki Batuhan Kılıç ve 8 arkadaşı, Avcılar'da minik bir yardım grubu kurmuş.
'İnsanlara Yardım Grubu'nun görevi, karşıdan karşıya geçmekte zorlanan yaşlıların elinden tutmak, evinden çıkamayan ninelerin market alışverişlerini yapmak ve ağır poşet taşıyanların yüklerini hafifletmek... Batuhan, bu fikrin aklına, televizyonlarda gördüğü yardım kuruluşları sayesinde geldiğini söylüyor.
"İnsanlara yardım ettiğim zaman içimde mutlu bir duygu oluşuyor." diye ifade ediyor iyilik kavramıyla ilgili hislerini 11 yaşındaki Batuhan Kılıç. Başlıyor, iki arkadaşıyla birlikte kurdukları grubu anlatmaya. Geçtiğimiz yaz, tayfanın geri kalanı İlker ve Ali Fırat'la birlikte sokakta oynarken temellerini atmışlar 'İnsanlara Yardım Grubu'nun. Ama Batuhan ismin geçici olduğunu, değiştireceklerini söylüyor. İlker, grup halinde ve organize biçimde faaliyette bulunmanın daha faydalı olacağını düşünüyor. Yazın genişleyen, 8 kişilik grup şimdi asil üyelerden ibaret. Sebebi tatilin bitmesi, okulların açılması, ailelerin çocuklarına izin vermemesi. Ama sayılarını artırmak için faaliyetler tam gaz sürüyor. Sınıflarda duyurular yapılıyor, internet sitesi kuruluyor, online oyunlar tasarlanıyor.
'İnsanlara Yardım Grubu' ne yapar?' diye merak ediyoruz. Ağır poşet taşıyanlara, karşıdan karşıya geçmek isteyen engellilere, evinden çıkamayan yaşlıların market alışverişlerine, metroda ayakta kalan güçsüzlere yardım ediyor. İlker, "Bizim caddede çok hızlı araba sürenler var. Bazen araçlara durmalarını işaret ediyoruz. Ya da poşetlerini alıyoruz, karşıya geçiriyoruz." diyor. Ali Fırat da oturduğu sitede haylaz çocuklar yaşlıları kızdırıp dalga geçtiğinde onları uyarıyor.
Avcılar Atatürk İlköğretim Okulu 5. sınıfta okuyan Batuhan, İlker ve Ali Fırat, hem sınıf arkadaşları hem de birbirleriyle komşular. Yardım istemek için grup üyelerine ya telefon ediliyor, ya zillerine basılıyor, sokakta oynuyorlarsa da balkondan sesleniliyor. Yaşlı arkadaşları, alışverişe giderken de üyelerden yardım istiyor. Market arabasını sürmek, fiyatları ve fişleri okumak, alınacakları arabaya koymak, paketleri yerleştirecekleri poşetleri açmak görevleri arasında. Yaptıkları iyiliklerden karşılık bekleyip beklemediklerini soruyoruz. Batuhan, "Eğer poşetler çok ağırsa karşılığında verdikleri çikolataları ve şekerleri almak zorunda kalıyoruz." diyor. İlker, "Bazen de cebimize zorla koyuyorlar 'ne olursun yavrucuğum al' diyorlar." şeklinde konuşuyor. Grup her zaman tanıdıklarının yardımına koşmuyor, sokakta hiç bilmedikleri insanların ellerindeki poşetlere de sarıldıkları oluyor. Yabacılarla iletişime geçerken bazen endişeleniyorlar tabii. İlker; "Bazen bilmediğimiz mahallelerde, korkunç bir adam çıktı mı tedirgin oluyoruz. Ama buna rağmen poşetlerini taşıyoruz." diyor.
İnsanlara Yardım Grubu'nun bir diğer duyarlılığı çevre konusunda. Yaşadıkları alanları temiz tutmak, çevreyi korumak öncelikleri. Konuyla ilgili kitaplar okumuş, CD'ler izlemişler. Batuhan, "Bu kadar insan yaşıyor burada, herkes çevreyi kirletirse, çevre çok kötü olur, lütfen alır mısınız?" diyerek, insanları uyardıklarını söylüyor. Ali Fırat, gruplarını duyurmak, daha fazla insanla iletişime geçmek için kurdukları internet sitesini anlatıyor. Online düzenlenen bir yarışmada da birincilik kazanmış sitede gruba başvuru formu, çevreyle ilgili geri dönüşüm kutuları, anketler, resimler, oyunlar var. Batuhan gruba ve siteye yaşı 14'ü geçmeyenleri, oyunlardan yüksek puan alanları, derslerinde başarılı olanları ve Avcılar çevresinde oturanları dahil edeceklerini söylüyor.
Grup üyelerinin dersleri oldukça iyi. Ali Fırat ve Batuhan'ın resim yeteneği var. Yarışmalarda derece dahi almışlar. Ali ve İlker, bilgisayar mühendisi olmayı hayal ederken Batuhan'ın, avukat, yazar, sporcu, bilgisayar mühendisliği gibi birçok meslekte gözü var. Bunun yanı sıra Michael Jackson gibi şarkı söyleyip dans etmek istiyor.
İnsanlara Yardım Grubu daha yolun çok başında. Genişlemek, yaşıtları arasında bir yardım hareketine dönüşmek istiyor. Gruba katılmak isteyenler için iletişim: www.insanlara-yardim.tr.gg
Niyetlerinin sadece iyilik yapmak olduğunu söyleyen Batuhan, insanlara yardım edince kendini iyi hissediyor. İlker de; "Engelli ve yaşlıları karşıdan karşıya geçirdiğimde içimde bir sevinç hissi doğuyor." diyor. Ali Fırat için durum biraz farklı, mutlu olmanın yanı sıra çok insanla tanışıp arkadaş çevresinin genişletmek onu memnun ediyor. "Bizim de taşıyamayacağımız yükler olduğunda onlar da bir gün bize gelip yardım ederler." diyor. Gruptan çok sonra haberdar olan Batuhan'ın annesi Dilek Kılıç, oğlunun metroda büyüklere kalkıp yer verdiğini, engellilere yardım ettiğini biliyormuş. Ama bunu yapmak için bir grup kurduklarından habersizmiş. Dilek Kılıç, yaşadıkları bir olayı anlatıyor. Birlikte markete gittikleri bir gün orada küçük bir çocuk 'çikolata' diye tutturmuş. Annesi ise almak istememiş. Bunu fark eden Batuhan, annesinden gizlice, kendi cebindeki harçlığını çıkarıp çocuğun istediği çikolatayı kasadan geçirip çocuğa vermiş. Kılıç, bu konuda oğlunu destekliyor, "Bugün bize yarın bir başkasına" diyor, sonunda kendisinin de yaşlanacağının, her sağlam insanın da bir özürlü adayı olduğunun altını çiziyor. Batuhan ve arkadaşlarının duyarsız insanlara örnek olabileceğini düşünüyor. Annesi 'Ağaç yaş iken eğilir' dediği anda Batuhan araya giriyor kendince vecizeli bir söz ediyor, "Babalarımızdan aldık çocuklarımıza miras bırakacağız..."