Risale Haber-Haber Merkezi
Ülkemizde, dindar kesim sosyal yaşama yabancıdır. Dışa karşı korumacı olmuşlardır. Sokak tehlikelidir. Hayatın içine girmek sorunludur. Bu nedenle günlük tavırlara karşı refleksleri zayıftır. Dünyayı şekillendirecek büyük fikriyatın analizi bu nedenle sosyal içinde pek yapılamamıştır. Bir takım dışarıdan yapılan sosyolojik çalışmalar da ya cılızdır ya da bazı anlayış dışı yargıları enjekte etmeye matuf kalmıştır.
Bu nedenle camia medya konusunda cahildir. Tedirgin ve dışlayıcıdır. Kendi içinde eleştirel ve acımasızdır, dışarıya karşı ise pasif ve tedirgindir. Bu tedirginlik aslında farkında olmadan kötü taklitleri de getirir. Bilinçsiz araç gereç kullanımı; fiilde taklit, sözde din dilini kullanmak gibi bir ucube medya tavrı görülmektedir. Kendi içinde yaşayan ve buna rağmen topluma sunacağı kendi medya dili olmayan insanların medyada başarılı olması beklenemez. Öncelikle yaşanılan toplumu tanımak gerekir.
Bununla birlikte bir elit tabakanın oluşamaması ayrı bir sorundur. İnce zevklere, sanata, edebiyata olan uzaklık, toplumla arayı daha da açıyor. Bir kısım sanat uğraşı veren kişilerin de bunun için destek bulamaması ve kendi imkânlarının yetersizliği, yaşama ve anlatma noktasındaki kısırlıkları, ya genel geçeri taklide ya da geri çekilip yalnızlaşmasına sebep oluyor. Denize girmeden yüzme öğrenilemiyor maalesef; başlangıçta kişilere tahammül ve destek gerekiyor...
Sanatın ve edebiyatın kendi içinde kuralları, yöntemleri vardır. Bununla ilgili camianın kendi içindeki tavırları zorlayan söz ve yaklaşımlar ani tepkiler görebiliyor ve sanattan habersiz gözlerde değerlendirilebiliyor. Sonuçta sanat ve edebiyat elitisttir. Mesela Mehmet Fırıncı ağabey, Üstadın Muhakemat’ın Unsuru'l-Belagat kısmını ağabeylere okutmadığını o kısmı bantladığını söylemişti. Bu önemli bir çıkış noktasıdır. Oradaki şiir örnekleri sözgelimi, şimdi bile çoğu kişiye okutulsa yanlış anlaşılabilecektir.