Kur’anî, imanî, İslamî her türlü manalar ve hallerle meşgul olanlar ve bu kulvarda yer edinmek isteyenler şu hakikate kulak vermeli ve her işinin başına bunu koymalıdır ki böyle olursa her nefes ve nüfus hedefine ulaşsın.
İşte o serlevha öğüt;
“Amelinizde rıza-yı İlahî olmalı.”[1]
Hedefimiz ve amelimizin kıblesi ihlas olursa hayata tatbiki çok kolay olur yoksa amel de iman da insana bar olur, yük olur. İnsan isteksiz suhre gibi hareket eder.
Okunan şeyler mana-yı ismiden, harfiye geçmezse yandı gülüm keten helvamız. Hayata tatbik etmeliyiz her şeyimizi. Tekrar tekrar, dikkatle, tefekkürle okumalarımıza devam etmeliyiz. En evvel nefsimizi ikna etmeliyiz okuduğumuz hakikatlere ki Risale-i Nur’un üslubuna ne kadar aşina olursak o nisbetle istifade edeceğimiz de aşikârdır.
Her bir kitabı tekrar tekrar değil yeniden yeniye okuma heyecanıyla kapağını açmalıyız. Bu heyecanla nefsimiz ve üstadı olan şeytan mağlubiyetinden ve hırsından çatırdayacaktır.
Namazlarını cemaatle ve vaktinde kılamayan, arkasından tesbihatları yapamayan, şahsi okuması ve dersleri ihmal edenler; hem nefsi, hem ailesi, çoluk çocuğu, hem akrabaları ve dostları, hem de ehl-i iman için ne haldedir bir murakabe yapması elzemdir.
Ahirzamanın ahirindeyiz. Ahiri de iyice bulanacak, karışacak ve hiçbir şeyin tam manasıyla safi olamayacağı gariplikler demindeyiz. Faydalının da faydasızın da en ileri derecede tecelli edeceği bir hayat içerisindeyiz yani. Herkes imanî, Kur’anî, İslamî tedbirlere göre hayatına nizam vermekle mükellefitir.
Bu ahir demin ahirinde hak ve hakikatle meşguliyette eğreti, suhre söz konusu olmamalıdır. Zaten ahirleri soluyoruz. Bulduğumuz her anı fırsata çevirmek için uyanık davranmalıyız. Damlaları toplayıp havuz yapmayı bilmeliyiz yani.
Hasıl-ı kelam, ahirzamanın küfrüne, dalâletine, sefahetine, ifsadına, bozgunculuğuna, ihtilaf ve iftiraklarına karşı çok dikkatli olmalıyız.
Çare ise; ihlâsla, uhuvvetle, sadakatle, tesanüdle, ümit ve aşkla iman, Kur’an hizmetlerine odaklanmaktır.
Bu gücü, kuvveti ve bilgiyi elde edebilmek uğrunda daima gereken bir hareket ve faaliyet için Kur’an tefsirlerini, Risale-i Nur’u ihlasla, itminanla, istikrarla, daimi olarak, hiçbir şeye alet ve vesile yapmayarak okumak, okumak, okumak lazım ve elzemdir.
Selam ve dua ile.
[1] Lem'alar (160)