Ta ölünceye kadar tövbe kapısı açık.
Hak affeder yeter ki, ihlâsla huzura çık.
Bu kapıya ihlâsla gelen hiç boş çevrilmez.
Nifak ve fitne ile bu kapıdan girilmez.
Hata yapan bir mümin, samimane ikrarla,
Rabbe iltica etse, tövbe etse ısrarla.
Gafur, Rahim’dir Allah, affetmeyi çok sever.
Tövbe eden mümine, rahmetle bakar, över.
Müminler, kardeşinin çalışır ıslahına.
İhlasla dua eder, müminin felahına.
Islah temennisinde bulunmalı yürekten.
Elini uzatmalı; samimice, gerçekten.
Bir mümin düşmanlığa, düşman olmalı daim.
Kardeşine husumet, kalpte olamaz kaim.
Müminlerin bir vasfı, mümine muhabbettir.
Kalpteki husumete, daima husumettir.
Eğer husumet etmek ister ise bir mümin.
‘’Kâfirlere ve nefse, yönelt’’ der; bu yüce din.
Adavete muhatap olmamalı Müslüman.
Bundan alıkoymalı, kalbimizdeki iman.
Hüsn-ü zan eder ise bir mümin kardeşine.
Belki muhatap olmaz, su-i zan ateşine.
Hüsn-ü zan mümkün ise su-i zandan kaçmalı.
Mümin, kardeşlerine hep muhabbet saçmalı.
Muhabbet ve husumet, beraber yer bulamaz.
Biri mecazi kalır, tam hakiki olamaz.
Mümin yalan söylemez, hakikat olur sözü.
Lanetullah'tan korkar, hakla yoğrulmuş özü.
Hep doğru sözlü olmak, müminlerin şiarı.
Doğruluktan ayrılmaz, görse bile zararı.
İnşallah ram olmayız, bu zalim nefsimize.
İhlâsla çalışalım, biz iman dersimize.
Her mümin kardeşliği ruhuna içirmeli.
Vicdanını; nefsinin önüne geçirmeli.
İnancını, hükümran etmeli dünyasına.
Büyük şevkle dalmalı, merhamet deryasına.
Şefkati esirgemez bir mümin kardeşinden.
Daima kaçınmalı düşmanlık ateşinden.
Rabbimiz cümlemizi gerçek mümin eylesin.
Dilimiz her daima, hakikati söylesin.