Bismillahirrahmanirrahim
Çocukluğumda tanımanın nasip olduğu Risale-i Nur'u hayatımın bir döneminde liyakatsizliğimden kaybettim. Neden sonra ruhum tekrar o ab-ı hayatını aramaya başladı. Zihnim eskiden anlayamadığı hakikatlerin derkine hazır hale gelmeye başlıyordu. Lütf-u İlahi olarak bu hal bir süre devam etti. Nurlu sözlerden nurdan kısımlar hatırıma gelip kararmasına ramak kalmış kalbimi titretiyordu. O veciz ifadelerden birisini aynen paylaşmak istiyorum.
"Evet Hâlık-ı Zülcelal'inden havf etmek, O'nun rahmetinin şefkatına yol bulup iltica etmek demektir. Havf, bir kamçıdır; O'nun rahmetinin kucağına atar. Malûmdur ki, bir vâlide, meselâ bir yavruyu korkutup sinesine celbediyor. O korku, o yavruya gayet lezzetlidir. Çünki şefkat sinesine celbediyor. Halbuki, bütün vâlidelerin şefkatleri, rahmet-i İlahiyenin bir lem'asıdır. Demek havfullahta bir azîm lezzet vardır. Madem havfullahın böyle lezzeti bulunsa, muhabbetullahta ne kadar nihayetsiz lezzet bulunduğu malûm olur." (İman ve Küfür Müvazeneleri)
Bu mana inanılmaz bir biçimde aczini bazı hadiselerle iliklerine kadar hissetmiş ve sebeplerin de kendisi kadar aciz olduğunu anlamaya başlamış bu acizi Rabb-i Rahiminin dergahına davet ediyordu. Sonra şimdiye kadar devam eden bir mücadelede kusurlarımın neticesi olarak başıma gelen felaketlerde Merci-i Hakikinin huzuruna götüren bir vesile olmuştur.
Elhamdülillah diyorum.
Ne güzeldir o kaybediş ne güzeldir o yenilgi.
Ne güzeldir her kafadan bir ses çıkan ve insanı belirsiz felaketlere yollayan o his, heves, nefis çorbasının insanlık düşmanı şeytanın da desteğiyle girdiği o mücadelede Rabbinin takdirine karşı kaybedişi.
Ne güzeldir bir kalpte deccallerin ve onların ipiyle kuyuya inen duyguların ebedi hedefler gösteren hakikatlere karşı mağlubiyeti.
Yeter ki o kaybedişten çıkan sonuç Cenab-ı Hakka, O'nun temiz peygamberinin (s.a.s) emir ve yasaklarla belirlenmiş nurlu yoluna ve bu yolla ve şefaatle tekrar tekrar Rabbimizin değeri hiç bir faniyatla ölçülmeyecek huzuruna varmak olsun.
Ey nefsim ve ey okuyarak eşlik eden arkadaşım. Eğer rehberin Kur'an değilse ene'yi Hüve'ye tebdil edememişsen birbirine benzemez hevesleri yardımcı kabul etmişsen senin hakkın, iyiliğin kaybediştedir.
O ne güzel kaybediştir.
Yeter ki eninde sonunda haşrin sabahında döndürüleceğimiz dergaha daha fırsat varken bu dünyadan dönmeye vesile olsun.
Vesselam.