Rasûlullah (sav) Efendimiz, vefatlarından önce, mü’minlere vasiyet mâhiyetindeki son hatırlatmalarında, şöyle buyurmuşlardır:
“–Ey insanlar! Kimin üzerine geçmiş bir hak varsa onu hemen ödesin, dünyada rezil rüsvâ olurum diye korkmasın! İyi biliniz ki dünya rüsvâlığı âhirettekinin yanında pek hafif kalır.” (İbn-i Esîr, el-Kâmil, II, 319; İbn-i Sa’d, II, 255)
Yine Enes (ra) şöyle anlatmaktadır:
Vefâtı esnâsında Rasûlullah Efendimiz’in yanındaydık. Bize üç defa:
“−Namaz husûsunda Allah’tan korkun!” dedi. Sonra da şöyle buyurdu:
“−Emriniz altındaki insanlar hakkında (yani kul hakkı husûsunda) Allah’tan korkun!”
Sonra “Namaz, namaz.” diye tekrar etmeye başladı. (Mübârek lisanları söylemez olunca bile) rûh-i mübârekleri çıkıncaya kadar bunu derinden bir fısıltı hâlinde tekrar edip durdular. (Beyhakî, Şuab, VII, 477)
İnsana yakışan odur ki, başkaları onun düştüğü durumdan dolayı öğüt almasından evvel o, başkalarının düştüğü musibetten ibret alsın.
EN BÜYÜK MUSİBET ONLARA GELİYOR
Yalnız şu husûsu da ifâde etmek lazım gelir ki, kıssada nakledilen hakikatte olduğu gibi insanın başına gelen musibetler, her zaman, yapmış olduğu zulümlerden kaynaklanmayabilir. Nitekim insanlar, imtihan âlemi olan bu dünyada îmanlarının kıvam bulması ve musibetlere sabırla Hakk’a yakınlık kazanmak için de denenirler. Bu pencereden bakıldığında en büyük musibetler daima peygamberlere gelmiştir. Çünkü onların her biri, Hakk’a yakınlık ufkunda bir sultandır. Bu bakımdan denebilir ki, başa gelen iptilâ ve musibetler diğer bir pencereden bakıldığında büyük zâtlar için terfî-i derecât (mânevî derecelerinin yükselme) vesîlesidir.
Rabbim, gönüllerimizi, ümmetine raûf ve rahîm olan Peygamber Efendimiz’in güzel ahlâkı ve edebi ile ziynetlendirsin. O’nun merhamet ummânından gönüllerimize şebnemler ihsan buyursun!.. Âmîn!..
Kaynak: Osman Nûri Topbaş, 40 Soru 40 Cevap, Erkam Yayınları, 2011