İbrahim Halil Alkayış'ın şiiri
Yetmişli yıllarda tanıdım seni,
Çok kısa sürede sevdim çevreni,
Nevzatı, Hamid’i, Mehmet, Evren’i
Çok erken gittin be Nureddin Abi.
Rahlende yetişti, Kutlu tacirler,
Muhammed, Hüseyin, Bilal Nacir’ler,
Tesanüt içinde oldu on binler,
Çok erken gittin be Nureddin Abi.
Mesnevi, Şualar veya Sözlerden,
Mektuplar okurdun, bazen ezberden,
İlmini almıştın Risalelerden,
Çok erken gittin be Nureddin Abi.
Aşçıydın, İşçiydin, muhabir sendin,
Cemaat, müezzin, imam da kendin,
Düstürün sadakat, gönlün hep engin,
Çok erken gittin be Nureddin Abi.
Fuat Bey rektörün, Sefer şairin,
Fırıncı Ağabey, Reşit, TAHİRİ’N,
Bu fakir Halil de olsun şakirdin,
Çok erken gittin be Nureddin Abi.
Said’i öksüz bıraktın, Çerkez’i Yetim,
Abdullah Öztürk’ü bıraktın ketum,
Hulusi ihlasla indirir hatim,
Çok erken gittin be Nureddin abi.
Düşmezdi elinde, gazete, kitap,
TV'de sunumun nurlarla hitap,
Vakfımız sen yokken hazin ve bitap,
Çok erken gittin be Nureddin Abi.
En büyük desteğin eşin ve kızın,
Artardı hizmette onlarla hızın,
Herkesi bıraktın yetim ansızın,
Çok erken gittin be Nureddin Abi.
Sabırla şükrettin hastalığında,
Tertemiz! gençliğin, ustalığında,
Geçirdin ömrünü nurun bağında,
Çok erken gittin be Nureddin Abi.
Vefatın apansız, sel olup aktın,
Binlerce Nurcuyu öksüz bıraktın,
İnşallah Ukba da Cennettir tahtın,
Çok erken gittin be Nureddin Abi.
Kavuştun, Resule(s.a.s) ve Üstadına,
Hac Mahmut abi de şimdi yanında,
İmanlı bir yolun mutlu sonunda,
Çok erken gittin be Nureddin Abi.