Bu nurların neşrine kimse olamaz mani.
Bu işe yeltenenler hepsi oldular fani.
Çok şükür yaşananlar, Nurların bayramıdır.
Rabbimizin lütf ile Üstad’a ilhamıdır.
Muhabbet ve ümitle bakalım bu resime.
Takılmadan öfkeyle, herhangi bir isime.
Siyasetle bakanlar, yanlış mana verirler.
Kendilerinden emin, çok çamlar devirirler.
Bu nurların sahibi, esasen Diyanet’tir.
Nurları neşreylemek, bu millete hizmettir.
İşarat-ül İ’caz’a sahip çıktı Diyanet.
Gerçekleşti Üstad’ın verdiği bu beşaret.
Diğer Risalelere elbet sıra gelecek.
Devlet küfrün kirini ihlâs ile silecek.
Hakperest siyasiler bu manevi mirası,
Yüceltip, cesaretle silerler kiri, pası.
Bu hayırlı işlere, hüsn-ü zan edilmeli.
Hakkın va’dine şeksiz, tam iman edilmeli.
Rahman daim gönderir, hizmet eden erleri.
Bilemeyiz kimlerle, bahşeder zaferleri.
Bu devlet, millet ile barışıyor çok şükür.
Vicdanlarla birlikte artık lisanlar da hür.
Kahraman ordu artık dizgini kurtarıyor.
Devletin şefkat eli tüm milleti sarıyor.
Hakikat zemininde maneviyat hâkimdir.
Din ve millet düşmanı zihniyetler akimdir.
İnsaf ile bakanlar bu güzel manzaraya.
Çok fazla önem vermez birkaç küçük yaraya.
‘’Nurlar, devletimizin medar-ı iftiharı
Olacak’’ demiş Üstad, buna verin nazarı.
O günler yaklaştıkça hassasiyetler artar.
Hak terazisi, haklı ve haksızları tartar.
Buna yardım edenler duaya olur mazhar.
Husumetle bakanlar, inanın görür zarar.
Meşihat zamanında Üstad’a kucak açtı.
İstibdat başlayınca bu nurlardan hep kaçtı.
Bugün artık Diyanet bu hatadan dönüyor.
Buradaki istibdat geriliyor, sönüyor.
Nurlara kapı açtı şimdi mübarek Reis.
Cehenneme kaçacak, o menhus ruh-u habis.