İnsan, hayvan gibi canlıların ölmesi ya da bir bitki de olsa onun kuruması sebebiyle bir insanın üzülmesi, hüzünlenmesi, kederli bir hâl alması normaldir. Bu durumda acısını açığa vurup sessizce ağlaması ve gözyaşı dökmesinde bir sakınca yoktur.
Hz. Peygamber (asm) Efendimiz de oğlu İbrahim’in, kızının ve kızının çocuğunun vefatlarında bizzat gözlerinden yaşlar akıtarak sessizce ağlamıştır. (bk. Buhari, Cenaiz, 43)
Bunun yanında Allah’ın takdirine karşı çıkmanın ve Cahiliye döneminde olduğu gibi yaka-paça yırtarak ağlamanın doğru olmadığını da beyan etmiştir.
Nitekim Peygamber Efendimizin (asm), küçükken vefat eden oğlu İbrahim’in ardından “…göz ağlar, kalp üzülür, fakat Rabbimizin razı olmayacağı söz söylemeyiz.” buyurması bu konuda müminler için bir örneklik teşkil eder. (bk. Buhari, Cenaiz, 32, 42, 43)
Buna göre, bir kimsenin ölen hayvanına üzülmesinin, hüzünlenmesinin, kederli bir hâl almasının, acısını açığa vurup sessizce ağlamasının ve gözyaşı dökmesinin bir sakıncası olmaz.
Sorularla İslamiyet