Ölümün mevlid oldu, doğumun şeb-i arûs,
Vâsıl olduk aslına, ilim Ondan tevârüs,
Ümmete sual sorma, Kuran ilmi sendedir,
Ol Ali ve Geylâni eserlere bendedir.
Mevlitlerde buluştuk, konuştu ehl-i hizmet,
Şevk verip şevkler aldık, gayrete geldi millet,
Camilerde cem olmak daha hâlis oluyor,
Cami cemaatimiz de Üstadımı biliyor.
Eserlerin rehberdir okuyoruz yılmadan,
Âlem müferrah olmaz eserlerin bulmadan,
Şimdi daha karanlık hâl ve istikbalimiz,
Eserlere yapışmak kaldı bir tek çaremiz.
Herkes yarasa olmuş yaraları kazıyor,
Edepli gazeteci edepsizce yazıyor,
İftirayı üst-üste utanmadan diziyor,
Dertlere derman senin eserlerin Üstadım.
Şimdi anlatmak lazım bunu yedi düvele,
Kim itiraz eder ki böyle nurlu esere,
Çare lâzım dünyanın bu kararan bahtına,
Zaman senin zamanın gel de kurul tahtına.
Anıyoruz aslında anlatmak için seni,
Duyurmak istiyoruz arza senin sesini,
Anlamadan anlatmak bazen tesir etmiyor,
Mürâî hareketler bizlere hiç gitmiyor.
İhlâs diyor ya ihlâs, olmak gerek bizlerde,
Bir tebessüm görelim nura müştak yüzlerde,
Silkinip bir dönelim nurculuğun aslına,
İnsan yüzün asar mı kırk yıllık bir dostuna.
Geliyoruz oyuna oynuyorlar bizimle,
Onlara hiç yüz vermem şu günah-kâr yüzümle,
Destur çekip yürürüm, aldırmam boş herzeye,
Kefen bezi biçtiririm en müstesnâ terziye.