Şehit Cevdet Ağabeye...
Ey gök! Niye ağlarsın, gönlüm müsün ki..?
Bülbülünü kaybetmiş gülüm müsün ki..?
Ey yer! Niye titrersin, sinem misin ki..?
Hizmet için giden medinem misin ki..?
Niye matem tutarsınız ey dağlar?
Bir “necm” kaybettik ki taşlar bile ağlar..!
Dağlar ağladığından doğmuş çağlayan
Bir Cevdet, bin cevdete olmuş nümayan.
Tattı “hadim’ül- lezzat”ı hadim-i nur.
Şehadeti, bin şehadete oldu sur.
Sıddıktır ona, rıza-yı Muhammedi.
Parlasın tek, seyf-i nurani ebedi.
Bir can, canlar canlansın diye can verdi; dirildi matem.
Cevvad-ı Cevdet, bin hediye can verdi; dürüldü matem.