On iki İmamız, Âlem-i Mânamızda,
On iki Gezegen de; Âlem-i Semâmızda.
Bu yıldızlarımız ki; diğerlerine Faik,
İkisi de güzel bir yol, her ikisi bir Tarîk.
Yıldızlar bir Cemaat, Gezegenler de İmam,
İmamlarla yol düzgün, İmamlarla yol tamam.
İmamlar Vârisidir, ol Nebiyi Zîşanın,
İstikameti olur, Ona uyan insanın.
Gezegenlerin dahi, Güneştir İmamları,
Ona seyr-i sülûkla, geçiyor zamanları.
İmamların, İmamı; Ol Resûl-i Zî-şândır,
Asrımızın İmamı; ol Bediüzzamandır.
Onların yolundayız, yol Allah’ın yoludur,
İmamların Cümlesi de; O Allah’ın kuludur.
Yıldızların büyüğü, en büyüğü Güneştir,
Ay ve Güneş, Görevli; iki mûnis kardeştir.
Hepsi O’nun emrinde, dönüyorlar düzenle,
Bir milim kaymıyorlar, yerlerinden özenle.
İstikamet üzeri, yörüngede giderler,
Çevresinde dönerek, Güneşe seyrederler.
Hercümerce döner dünya, şaşsa yörüngesinden,
Kıyamet oluverir, bozulan dengesinden.
Biz de inhiraf ettik, Asrın İmamlarından,
Neler geldi başımıza, Âhir zamanlarından.
Tüm Dünyamız toz-duman, zâlim-mazlum yan-yana,
Bu kadar kan, gözyaşı, reva mıdır insana.
Adaletle taksim yapsak, yeter Dünya hepimize,
Bu geçici dünyamızda, kavga bizim neyimize.
Barış, sulh, sükûn olsa, sevgi yaysak çevremize,
İnan Dünya Cennet olur, Nur sunarız Neslimize.