Adam kinci, adam önyargılı, adam öfkesinden patlayacak. Bırakın kussun, bırakın içindeki kini boca etsin kendine yakışan köşesinde kendi kusmuğuyla baş başa kalsın.
Adam çatlamasın da ne yapsın. 1920’li yıllardan beri elden gelen her zulüm, her işkence, her sürgün, her tecrit, her hakaret, her zehirleme ve ihanet yapılmış. Bediüzzaman Said Nursi tek başına. Karşısında koca bir dünya kadar zındıka komitesi var. Allah’ın dağında ücra bir köşeye hapsedilmiş. Yanına yaklaşmak da yasak, kapısını çalmak da.. Tecritler, tarassutlar, işkenceler, hakaretler. Bir yanda açık kolluk kuvvetleri, bir yanda gizli mihrakların ajanları, bir yanda silah, kelepçe, kilit.. Bir yanda hükümetler, valiler, bakanlar, başbakanlar. Öte yanda borazancılık, yağcılık yapan yalaka matbua. Say sayabilirsen.
Bütün bunlara rağmen “Zulmün topu var, güllesi var, kal’ası varsa.. Hakkın da bükülmez kolu , dönmez yüzü vardır” sözlerinin mücessem bir timsali gerçekleşmiş. Her yerde O konuşuldu. Her yerde O’nun Nur eserleri okundu, yazıldı. Tarih O’nu ve O’nun yolunu, metodunu, görüşlerini tasdik ve te’yit etti. Bu gün en çok okunan eserler arasında O’nun risaleleri var. Ötekiler unutulup gittiler, tarih ve toplum önünde rezillikleriyle bitmeye, silinmeye mahkumlar.
Sağdan soldan arkadaşlar ısrarla “Yaz, yaz , yaz” demeseler inanın hiç niyetim yoktu. Böylelerine en iyi cevap sükuttur. Değer mi kalem oynatmaya? Adamda fikir yok, düşünce yok. Kin var, gayz var öfke var.. Said Nursi’nin önlenemez yükselişini, çağa damga vurmasını yurt içinde ve yurt dışındaki pozitif itibarını görünce çıldırıyor, kuduruyor adeta. Böyle birine ne cevap verilir ki?
Bu kince’li adama benzer niceleri geldi geçti. Ne oldu? Yalan yanlış yazdıktan sonra yüzleri kızardı, oturdular yerlerine, kestiler seslerini. Fakat bu kinceli yazarlarda utanma da yok. Daha önceki yazılarının tekzibine, yazılarındaki bilgilerin yanlışlığının belgelerle ispatlanmasına rağmen sanki bir yazı daha yazıp yanlışlarından ötürü özür mü dilediler? Hayır. Hatalarını itiraf mı ettiler? Hayır. O halde bu adamları neden ciddiye alıyorsunuz?
Böyle adamların “Said Nursi Safsatası” diye tarihsel gerçeklere aykırı, indî görüşlerle yazı yazmalarına karşı ben de söyleyecek hakaret kelimesini kendime yakıştıramadığım için başka bir kelime uydurup hitap etmeyi uygun gördüm.. Fasa fisso’dan türetme bir kelimeyle hitap etmek daha yerinde olur: Fasfasa..
Uzatmak istemem cevap vermek istemediğim için. Sadece bir örnek sunacağım sizlere. Ankara Valisi Nevzat Tandoğan’ın Said Nursî’ye yaptığı zorbalık ve mukabilinde aldığı beddua olayını safsata olarak nitelemiş fasfasa adam. İki gün sonra ne oldu? Bu olayın şahitleri de, bu olayın o günkü gazetelerdeki ilanatları da yer, mekan, tarih gösterilerek ispatlandığı halde bu fasfasa adam, kalkıp özür mü diledi sanki? ”Yanlış bilgi verdim ya da bunun böyle olmadığını bilmiyordum, sözlerimi geri alıyorum” demek faziletini mi gösterdi? Hayır, hayır, hayır. O halde neden bu adamı ciddiye alıyorsunuz ki ey arkadaşlar, kardeşler?
Hani bir söz vardır “Bir deli bur kuyuya bir taş atar, kırk akıllı çıkaramaz” diye.. Nerede bir kendini bilmez adam Nurculara veya Said Nursi’ye dair bir iftira atsa, karalamada bulunsa hemen cevap verme kaygısına düşüyoruz.. Hani bir akıllı bir kuyuya taş atsa kırk nurcu uğraşıp delilli, belgeli ve seviyeli biçimde cevap veriyor. Tamam anladık, onlar bilmeden bir yanlış yaparak ya da yanlış bilgilendirildiği için bir hataya imza atıyorlar. Ama neticede doğrusunu görünce ehl-i insaf oluşun bir tezahürü olarak gerçekten özür de diliyorlar, vaz da geçiyorlar önceki görüşlerinden. Ama bir fasfasa adam tipleri var ki delileri gözüne soksan görmek istemediğinden dolayı görmüyor işte. Üstelik kuyuya taş atan akıllı da değil. Ne diye attığı taşı çıkarmaya sazan gibi dalalım ki yarenler ?
Adamda fikir namusu, bilim haysiyeti olsa yazdığı fasfasa yazılarından ötürü, bas bas bağırarak Tandoğan meydanında Said Nursi’den özür diler.. Ama neredeeee…