Risale Haber-Haber Merkezi
Star Gazetesi yazarı Mustafa Akyol, Patrik Bartholomeos'un "Türkiye’de kendini çarmıha gerilmiş gibi hissettiği" sözlerine farklı bir yorum getirdi.
Akyol, Türkiye'nin tarikatlara bakış açısıyla Patrikhane meselesi arasında ilginç bir bağ kurdu.
"Patrike kızmak yerine, dönüp de 'bu adam niçin kendini bu kadar zulüm altında hissediyor' diye bir soralım" diyen Akyol, yazısını şöyle sürdürdü:
"İki büyük baskı var Patrikhane üzerinde. Birincisi, 19. yüzyılın ortasında, yani Osmanlı devrinde açtıkları Heybeliada Ruhban Okulu’nu 1971’den bu yana kapalı tutmamız. Bunun bizim için basit bir diplomatik baş ağrısından başka pek bir anlamı yok gibi. Ama Patrikhane için korkunç bir şey.
Neredeyse iki bin yıllık bir kurum, kendisini yaşatacak din adamlarını yetiştirme imkanından mahrum bırakılmış durumda. Biz, önce kanunla dayatmışız, “patrik Türk vatandaşı olmak zorundadır” diye, sonra da Türk vatandaşı Rumların din adamı yetiştirme imkanını yok etmişiz. Sanki “siz de bir an önce ölün de bu iş bitsin” der gibiyiz, 69 yaşındaki Patrik efendiye. Ne büyük ayıp...
İkinci baskı, Patrikhane’nin ismine musallat oluşumuz. Bu kurum kendini yüzyıllardır “ekümenik”, yani evrensel olarak tanımlıyor, dünyanın dört bir yanındaki yüz milyonlarca Hıristiyan tarafından da öyle kabul ediliyor. Ama biz, sanki Ortodoks ilahiyatından çok anlarmışız ve bu işlere burnumuzu sokmaya hakkımız varmış gibi, tutturduk son 15-20 senedir “ kendinize ekümenik diyemezsiniz” diye. Ne büyük haddini bilmezlik...
Bütün bunlar da, “mevzuat” meseleleri yanında, bir takım “endişe”lere, daha doğrusu paranoyalara dayandırılıyor. Yok Patrikhane “Yeni Bizans” kuracakmış, yok “İstanbul’da Vatikan” olacakmış, filan.
Zaten Türkiye Cumhuriyeti’nin tüm despotlukları bir takım paranoyalara dayanır. “Eğer sokakta Kürtçe konuşulursa ülke bölünür” diye korkar, Kürtçe’yi yasaklar. “Eğer tarikatlar serbest olursa İslami rejim kurulur” der, Müslümanların din özgürlüğünü çiğner.
Oysa herkesin paranoyası kendi sorunudur ve bunlardan yola çıkarak temel hak ve özgürlükler kısıtlanamaz. Örneğin birisi “ben çok korkuyorum, mavi gözlü insanlar ülkeyi bölecek, onun için yılanın başını şimdiden ezelim, bunların hepsini toplayıp sürelim” derse, “tamam, öyle yapalım, sen de rahatlayıver” denmez. “İstersen bir psikiyatra görün” denir.
Sonuçta, Türkiye’nin yapması gereken Ekümenik Patrikhane’nin haklarını tespit etmekten başka bir şey değildir. Bu iktidar, öncekilere kıyasla bu konuda zaten daha açık fikirli, ama artık daha fazla vakit kaybetmemek lazım.