Bu tip ailelerde, sağlıklı ailelerdeki gibi, kaynakları değerlendirmek ve fırsatları ortaya çıkarmak amacıyla, olumlu yönde geliştirilmiş beceriler ve duygular geliştirilememiştir.
Aile birliğini ve bütünlüğünü sağlayan ve aile bireylerini destekleyen şartlar yetersiz olduğundan, çoğunlukla sosyal, ekonomik ve kültürel bazı mecburiyetler nedeniyle, eşler aynı evi paylaşmaya devam etmek zorundadırlar. Eşler aynı yastığa baş koymalarına rağmen, aralarında yıldızlar kadar mesafe vardır. Hasta bir aile yapısı içerisindeki bireyler, hastalıklı bir ilişki ve paylaşım döngüsü içerisinde hapistirler.
Aile içinde, aile bütünlüğüne ve sağlığına zararlı, hatalı ilişki biçimleri kullanılmaya başlanır. Üyeler, savunma mekanizmalarını ve hatalı düşünce biçimlerini, daha fazla kullanmaya başlarlar.
Çatışmalar yaygınlaşır ve sıklaşır, çözümsüzlükler artar. Aile üyelerinin birbirlerine karşı olan güvenleri, hoşgörüleri ve anlayışları azalır, zamanla da ortadan kalkar.
Birbirlerine karşı olan sevgi, şefkat ve merhamet duygularının yerini, öfke, saldırganlık, nefret, tahammülsüzlük ve incinmişlik duyguları alır. Aralarında bulunan sevgi nefrete dönüşür. Kurallara ve normlara uyma isteği ve becerisi azalır.
Sorunların gerçek kaynakları unutulur, ilgisiz nedenlere ve durumlara bağlanır.
Bunlara bağlı olarak eşler, giderek birbirlerini ve kendilerini duygusal olarak izole ederler, uzaklaşırlar.
Sevgi ve paylaşım, ilişkilerinin yerini kölelik ve bağımlılık ilişkileri alabilir.
Sorunların çözümünü aile içinde aranmak yerine, dışarıda (işte, hobilerde, gece hayatında, alkolde, evlilik dışı ilişkilerde) aranmaya başlanır. Böylece yapılan yanlışlıklar sonucu sorunlar tamir edilemez bir hal alır.
Aile bireylerinin davranışları, duygusal ve ruhsal dengeleri giderek bozulur, sorunlar ve çatışmalar arttığında ve uzun süre çözülemediğinde, aile üyelerinde, özellikle çocuklarda davranış ve uyum problemleri veya psikiyatrik sorunlar ortaya çıkabilir. Bataklıkta çiçek yetişemeyeceğine göre, sağlıksız bir ailede de sağlıklı çocuklar yetişebileceği söylenemez.
Aile bütünlüğü ve evlilik dağılmaya ve parçalanmaya doğru gidebilir. Çözümü, karşılıklı sevgi, hoşgörü ve nezaket kuralları içinde, gerekirse bir psikolog desteğini de alarak, aile büyüklerinin de yardımıyla, samimiyetle aramak gerekir.