Resmin bütününe bakmak (Vahdet) varlıklar arasındaki ilişkiyi daha kolay algılamamızı sağlar. Örneğin rızık meselesi. Rızık olayı resmin bütününde çok açık bir şekilde görünür. Sadece bir kuşun yem bulma olayı gibi teferruata inip bakıldığında çoğu zaman işin içinden çıkılamaz. İnsan teferruatta kaybolup gider. O zaman Rızık ile Rezzak arasına birçok aracı girer. Vahdet olmadığı takdirde hazine-i ezeliye gizli kalır. Vahdet güzelliklerin açığa çıkmasını sağlar. Bize gerçek güzellikleri sunar. Vahdet bize Rabbani güzellikleri gösterir.
Artık bu saatten sonra lafı gevelemenin anlamı yok. Şu şöyle olmuş bu böyle olmuş şeklinde teferruatta boğulmaya da gerek yok. Her gün istemediğimiz, insanın içini acıtan, insanı insanlıktan çıkaran birçok olayla karşılaşıyoruz. Durum onu gösteriyor ki karşılaşmaya da devam edeceğiz. Hasta ruhlu insanlar aramızda dolaşıyor. Belki de onlarla her zaman muhatap oluyoruz ama farkında değiliz.
Bu olayların birçok sebebi olabilir. Yetkililer bunun üzerinde kafa yoruyorlardır umarım. Ama Nasrettin Hoca misali. Bir de iğneyi yanlış yerde aramak var. Ben eğitimciyim ve bu olaya tabi olarak eğitim gözüyle bakıyorum. Bir hukukçu kendi alanıyla, bir doktor kendi meslek birikimiyle bir siyasetçi de kendi gözlüğüyle bakacaktır. Önemli olanların bu bakış açıların bir noktada toplanması. Bir çare üretilmesi.
Çocuklarımızı korumak için onları eğitmeliyiz. Bu düşünceye kimse karşı çıkmaz umarım. Karşı çıkılan nokta ise “Nasıl?” sorusunun karşılığıdır. Suç işlenir hukuk o zaman devreye girer, hasta oluruz doktor o zaman aklımıza gelir. Eğitim ise hayatın her alanında “Beşikten mezara” kadar her zaman diliminde var. Bir de sadece okullara, öğretmenlere bırakılamayacak kadar da önemli. Kimse üzerindeki sorumluluğu öğretmenlere, okullara atarak kurtulamaz. Bu taşın altında herkesin eli olmalı. Anne-baba, çevre, siyasiler… herkesin.
Çocuklara resmin bütününü gösterici eğitim anlayışını (Tevhit) vermeliyiz. Çocuk resmin bütününü görmeli. Resimdeki güzelliklere çocukluğundan itibaren muhatap olmalı. O güzellikleri göre göre büyümeli. Rabbani güzelliklerle büyüyen çocuklarımız kötülüğün, çirkinliğin yanına yaklaşabilirler mi?
Çocuklarımız güzeli görmeyi hak ediyorlar. Bu güzellikleri ders kitaplarında da görmek istiyorlar. Kâinata ait çok güzellikler var ders kitaplarında ama bunları Allah’ın yarattığına dair bir tek cümle yok. Bu zamana kadar hep bu şekilde denedik. Bundan sonra büyük resmi göstererek deneyelim. Ne kaybederiz?