Rsale Haber-Haber Merkezi
Yeniçağ yazarı Ahmet Takan’ın Bediüzzaman Said Nursi’ye “vatan haini” demesi infial meydana getirdi. Bir çok Nur talebesi Takan’a tepki gösterirken Risale-i Nur Meşveret Cemaati de açıklama yayınladı. Açıklamada isim verilmeden Takan "müfteri" olarak nitelendirilirken Bediüzzaman'ın sözlerinden örnekler verildi.
Açıklama şöyle:
Açık bir iftira ile efkâr-ı ammeyi kin ve düşmanlığa sevk etmeye çalışan, cemiyetin sükûn, itidal ve istikametini kara kalemi ile bozmaya çalışan bir müfterinin: “Vatan haini Said Nursi okullarımıza girdi” yazısına cevabımızdır:
1-Bediüzzaman Said Nursi Hazretlerinin sergilediği hayatı, ef’al ve hareketi, meslek ve meşrebi, tarz ve üslubu güneş gibi parlak, süt gibi temiz, su gibi safi ve berraktır. Bu hakikat, bütün ehl-i hamiyet, ehl-i tahkik, akl-i selim, meslek ve meşrebinin takipçisi olan milyonlarca Nur talebelerinin ikrar ve beyanıyla sabittir. Elhamdülillah, bu hakikat ve bu tarihi gerçek, devletimiz ve hükümetimiz tarafından da açık bir dil ile beyan edilmiştir. Özellikle aziz, çok değerli, kıymetşinas, hakperest, cumhurbaşkanımız sayın Recep Tayyip Erdoğan tarafından müteaddit yerlerde ve müteaddit şekillerde beyan edilmiş, çok değerli Başbakanımız sayın Binali Yıldırım ve çok kıymetli Meclis Başkanımız İsmail Kahraman’ın beyan ve ifadeleri de aynı hakikati teyid ve tasdik etmişlerdir. Bu müfterinin yalan ve ifsatlarına, hükümetin dili ile ve hükümetin gözü ile baktığımızda ne kadar kasıtlı olduğunu ortaya çıkmaktadır.
Evet, şimdi kime itibar edeceğiz bu mahlûka mı, yoksa devletimize, hükümetimize, akl-ı selime, vicdan-ı umumiye, kalbi külliye mi?
2-Bediüzzaman Said Nursi hazretlerin 90 yıla yakın hayatının şehadetiyle sabittir ki, Onun bütün derdi, çilesi, davası, sevdası İslam’dır, Kur’an’dır, imandır. O bu asırda en büyük ve en müstesna bir mücahid-i İslam, en büyük bir fedai-yi Kur’an’dır. Dar akıllar, karanlık kalpler, habis ruhlar, müşevveş vicdanlar, kirli eller o müstesna fedakârlığı, anlayamazlar, hazmedemezler. Muhatap da olamazlar.
İşte şu cümleler, onun yüksek hamiyetini, saffet ve samimiyetini, fedakarlık ve hasbi gayretini ne güzel ifade etmektedir:
“Bana ıztırab veren, dedi, yalnız İslâmın mâruz kaldığı tehlikelerdir. Eskiden tehlikeler hariçten gelirdi; onun için mukavemet kolaydı. Şimdi tehlike içeriden geliyor. Kurt, gövdenin içine girdi. Şimdi, mukavemet güçleşti. Korkarım ki cemiyetin bünyesi buna dayanamaz.. çünkü düşmanı sezmez. Can damarını koparan, kanını içen en büyük hasmını dost zanneder. Cemiyetin basiret gözü böyle körleşirse, îman kalesi tehlikededir. İşte benim ıztırabım, yegâne ıztırabım budur. Yoksa şahsımın mâruz kaldığı zahmet ve meşakkatleri düşünmeğe bile vaktim yoktur. Keşke bunun bin misli meşakkate mâruz kalsam da îman kalesinin istikbali selâmette olsa!”
“Beni, nefsini kurtarmayı düşünen hodgâm bir adam mı zannediyorlar? Ben, cemiyetin îmanını kurtarmak yolunda dünyamı da feda ettim, âhiretimi de. Seksen küsûr senelik bütün hayatımda dünya zevki namına bir şey bilmiyorum. Bütün ömrüm harb meydanlarında, esaret zindanlarında, yahut memleket hapishanelerinde, memleket mahkemelerinde geçti. Çekmediğim cefa, görmediğim eza kalmadı. Divan-ı harblerde, bir câni gibi muamele gördüm; bir serseri gibi memleket memleket sürgüne yollandım. Memleket zindanlarında aylarca ihtilâttan menedildim. Defalarca zehirlendim. Türlü türlü hakaretlere mâruz kaldım. Zaman oldu ki hayattan bin defa ziyade ölümü tercih ettim. Eğer dinim intihardan beni menetmeseydi, belki bugün Said topraklar altında çürümüş gitmişti.”
“İşte benim bütün hayatım böyle zahmet ve meşakkatle, felâket ve musibetle geçti. Cemiyetin îmanı, saadet ve selâmeti yolunda nefsimi, dünyamı feda ettim. Helâl olsun. Onlara beddua bile etmiyorum. Çünkü, bu sayede Risale-i Nur, hiç olmazsa birkaç yüzbin, yahut birkaç milyon kişinin -adedini de bilmiyorum ya, öyle diyorlar. Afyon Savcısı beşyüz bin demişti. Belki daha ziyade- îmanını kurtarmağa vesile oldu. Ölmekle, yalnız kendimi kurtaracaktım, fakat hayatta kalıp da zahmet ve meşakkatlere tahammül ile bu kadar îmanın kurtulmasına hizmet ettim. Allaha bin kere hamdolsun.
Sonra, ben cemiyetin îman selâmeti yolunda âhiretimi de feda ettim. Gözümde ne Cennet sevdası var, ne Cehennem korkusu. Cemiyetin, yirmi beş milyon Türk cemiyetinin imanı namına bir Said değil, bin Said feda olsun. Kur'ânımız yeryüzünde cemaatsiz kalırsa Cenneti de istemem; orası da bana zindan olur. Milletimizin îmanını selâmette görürsem, Cehennemin alevleri içinde yanmağa razıyım. Çünkü vücudum yanarken, gönlüm gül-gülistan olur.”
3. Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri, bütün hayatı boyunca asayişe bizzat kuvvet vermiş, “müsbet hareketi” kendisine meşrep ve meslek ittihaz etmiş en ciddi, samimi, halis bir vatanperver ve bu vatanın en halis ve hasbi bir evladıdır. Onun en son dersi “müsbet harekettir”.
“Biz, îmanı kurtarmak ve Kur'ana hizmet için Mekke'de olsam da buraya gelmek lâzımdı. Çünki, en ziyade burada ihtiyaç var. Binler ruhum olsa, binler hastalıklara müptelâ olsam ve zahmetler çeksem yine bu milletin îmanına ve saadetine hizmet için burada kalmağa -Kur'andan aldığım dersle- karar verdim ve vermişiz.” Bu ifadeler, Onun fedakârlığını ne güzel ifade etmektedir. Nitekim bir yetkiliye hitaben söylediği şu cümleler, onun müspet hareket noktasında yaptığı hizmetleri açık bir biçimde kör gözlere bile göstermektedir:
“Eğer bin müdde-i umumi ve bin emniyet müdürü kadar bu memlekette emniyet-i umumiyeye hizmet etmemiş isem-üç defa- Allah beni kahretsin!”
Elhasıl, hiçbir kirli el, onu kirletemez. Hiçbir müfteri ağız onu susturamaz. İftira ve yalanlarla ifsat edenler, iç dünyası karanlık olanlar ancak içlerindeki bulanıklığı kusmuş olurlar. O kadar!”