"Etrafımda aileleri tarafından kendi hallerine terkedilmiş, mutsuz ve ağlayan gençleri görünce durmak istemedim ve mücadele etmem gerektiğine inandım..."
Bu sözler Rusya'nın Kaliningrad şehrinde 10 seneden fazla milletvekilliği yapmış, şimdi ise aynı şehirde mimarlık kolejinde felsefe tarihi ve psikoloji öğretmenliği yapan Vlademir Simyenoviç Yojikov'a ait...
Kendisi bir vesileyle Kaliningrad'daki ehl-i hizmet kardeşlerimizden Resul ve Amin'le tanışıyor. Onların ve mescid imamı Zahur'un askeriyedeki imani derslerine muttali olan ve neticesininde müsbet olduğunu gören Yojikov, kendi okulunda böyle bir faaliyetin olmasını arzu ediyor. Yaz tatilinden bir kaç ay önce koleje gidilip sınıflarda dersler yapılıyor. Yojikov öğrencilerin istifadelerini müşahede edince derslerin devamını arzu ediyor. Kardeşlerimizin daveti üzerine dershaneye gelip akşam yediden gece onbire kadar imani ve hizmetle alakalı uzunca sohbet ediyorlar.
UZUN YILLARDAN SONRA AYNI HİSSİ YAŞIYORUM
Yojikov ayrılırken şöyle diyor: "Sizi tebrik ederim çok temiz insanlarsınız, kendimi de tebrik ederim ki, sizin gibi temiz insanların içine düştüm... Sizler bende, uzun yıllardan beri körelmiş olan bir hissimin tekrar ortaya çıkmasına vesile oldunuz. O histe şu: Birilerinden ayrılırken üzülme hissi... Ben bu duyguyu küçükken annemden ayrılırken hissederdim. Fakat zamanla o his de gitti. Şu anda sizden ayrılırken işte o hissi yaşıyorum..."
Gençlik rehberinden bir bahis okunurken göz yaşlarını silerek şöyle diyor: "Bu ders sadece benim okuluma munhasır kalmayacak, bu dersleri umumileştireceğiz. İlk hedef tıp koleji."
Dersi ne zaman yapalım diye soruyor. Kardeşler bir hafta sonra filan gün yapalım deyince Yojikov: "Ne bir haftası... Ya bir hafta yaşayamazsak o öğrenciler mahrum mu kalsın, pazartesi gidiyoruz" diyor ve bir kaç gün sonra Tıp Kolejine derse gidiliyor.
ELİNDEKİ RİSALEYİ YUKARI KALDIRIYOR VE...
O kolejin müdürü yahudi asıllı bir Rus olmasına rağmen, öğrencilerinin o perişan vaziyetlerinden kurtulmaları için memnuniyetle kabul ediyor. Aynı zamanda Yojikov'un arkadaşı olan müdür, okulunda ilk defa böyle bir şey olacağı için şehrin bir milletvekilini, vali yardımcısını, öğrenci yardım cemiyet başkanını ve Rassia Kaliningrad TV isimli televizyon kanalını davet ediyor.
Yojikov bir takdim konuşması yapıyor. Konuşmasında şöyle diyor: "Gençlerin içinde bulunduğu buhranın sebebi imansızlıktır, onları o buhrandan kurtarmanın tek çaresi, imani ders vermektir. İşte bu kitaplar imani ders veriyor ve Allah'ı anlatıyor."
Bu ifadeleri kullanırken elindeki risaleyi yukarı kaldırıyor. Üstadımızın söylediği "kainatta en yüksek hakikat imandır" sözünü de kullanıyor. Sonra Resul kardeş de nurlardan bir ders okuyor. Bu program üç akşam bir milyonluk nüfusu olan Kaliningrad'da yayınlanıyor. Hatta yayın akışında zaman zaman yayını durduruyorlar. "kainatta en yüksek hakikat imandır" sözünü televizyondan verip tekrar yayına devam ediyorlar.
HAPİSHANE, HUZUREVİ VE KİLİSE'DEN NUR TALEBELERİNE DAVET
İşte bu yayınlardan sonra huzurevinin müdürü kardeşleri telefonla arayıp diyor ki: "imansızlığın tesiriyle ve ölümü son bilmeleriyle ihtiyarlarımız perişan... Ne olur gelin onlara bu hakikatleri anlatarak teselli edin." Bu teklif üzerine orada da müteaddid dersler oluyor. Hatta o derslerden birini ahirete imanın şahsi ve içtima-i faidelerinin izah edildiği Asa-yı Musa'nın Sekizinci Meselesinden Yojikov okuyor.
Yine televizyondaki o yayınlardan sonra katolik kilisesinin başrahibi İgnadi Pavlos dershaneyi arıyor ve şöyle diyor: "Dün akşam ki programı heyecanla seyrettim. O gençlerin Allah'ı anlatılırken nasıl şevkle dinlediklerini hayretle gördüm. Sizden rica ediyorum benim kiliseme gelin ve o hakikatleri katolik cemaatine anlatın." Bu telefon görüşmesinden on gün sonra kiliseye gidiliyor. Başrahibin daveti üzerine otuz kadar cemiyet başkanının da olduğu kilise cemaatine üç saate yakın iman hakikatlerinden ders yapılıyor.
Ders esnasında başrahip dinleyenlere şöyle diyor: "İşte şimdi siz bu Müslüman kardeşlerimden İslâmiyet hakkında istediğiniz herşeyi sorun, ta anlayasınız İslâmiyet neymiş..."
Kiliseden ayrılırken başrahip dersi okuyan kardeşimize sarılıyor ve diyor ki: "gençlik hakkında hiç ümidim yoktu, işte bugün ümidim geldi."
Üç milletvekilinin talebiyle, Yojikov'un da iştirakiyle hapishanelerdeki mahpusların özellikle genç mahpusların ıslahı için kardeşlerle bir görüşme yapılıyor. Yani nasıl bir faaliyet yapabiliriz. Yine polis okulundan gelen talep üzerine orada da yüz kadar öğrenciye ders yapılıyor. Ve amirleri bunun zaman zaman tekrar edilmesini talep ediyor.
RUSÇA TABİAT RİSALESİNİ EZBERLEDİ
Kaliningrat'ta başka bir kolejde okuyan onyedi yaşındaki bir Rus genci Tabiat Risalesi'nin Rusçasını neredeyse ezberlemiş ve fırsat buldukça arkadaşlarına anlatıyormuş. Yine bu genç sadece Kur'an elifbasının yirmidokuz harfini bilirken bizzat bizim de müşahedemizle 45 dakika sonra heceleyerek de olsa Kur'an okumayı söktü. İmtihanı şiddetli olan bu kardeşimize maddi manevi muhafazası için dua istirham ediyoruz.
Kendisi göz doktoru olan ve 1990 yılında, olur ki Kur'ana ilişirler endişesiyle sadece akşamları çalışarak Kur'an'ı Kerim'i orjinal şekliyle ve Rusça mealiyle bir senede yazan ve şu anda seksen küsür yaşında olan Şemsikamer teyzemiz yedi-sekiz ay evvel nurları tanıyıp gayet zinde bir şekilde nur hizmetine devam ediyor.
EVET BİZ DE İMAN HAKİKTLERİNİ İSTİYORUZ
Yaz tatilinden sonra okulların yeniden açılmasıyla beraber Yojikov yeni gelen lise 1 öğrencilerine geçen seneki derslerden ve Müslümanların gelip imanı anlattıklarından bahsediyor. Öğrencilere "siz de arzu eder misiniz" diye sorunca hep bir ağızdan "biz de isteriz" diyorlar.
Elhamdülillah, Cenab-ı Hakkın izniyle tekrar koleje gidildi, dört sınıfta ikiyüze yakın lise öğrencisine Gençlik Rehberi'nden ve 23.Söz'den ders okundu... Ertesi gün bir sınıfta ders okundu... Yojikov gayet memnuniyetini bildirdi. Derse katılan Amin kardeşin ifadesine göre mütemadiyen İslamiyet'i nazara veren Yojikov öğrencilerine şöyle diyor: "Zannederim hepiniz ilk defa müslümanlarla böyle bir diyalogta bulundunuz. Size tavsiyem o ki, islamiyeti gelişi güzel değilde islamiyeti ciddi yaşayan bu gibi ciddi müslümanlardan öğrenin."
MEĞER O İMDAT RİSALE-İ NUR İMİŞ
Zaman zaman bizlere mektuplar yazan Yojikov, bir mektubunun başında şu ifadeleri kullandı: "Etrafımda aileleri tarafından kendi hallerine terkedilen, ağlayan ve mutsuz gençleri görünce durmak istemedim, susmak istemedim ve mücadele etmeye karar verdim... Branşım gereği bazen öğrencilerimle anketler düzenliyordum... Tek bir soru soruyordum öğrencilerime... Mesela: Hayattan beklentiniz nedir? Aldığım cevaplar tüylerimi ürpertiyordu... Bir öğrencim cevaben yazmış: Annem bana yabani, babam bana düşman... Herkes benden nefret ediyor, ben de herkesten nefret ediyorum... Her şeyden iğreniyorum ve çareyi içmekte buluyorum... Bu cevap ve bu cevaba benzeyen cevaplar içimi parçaladı...
Bakın bu öğrencim henüz 16 yaşında ve hayattan beklentisi yok... 16 Yaşında fakat çareyi içmekte buluyor... Bir şeyler yapmam lazım dedim... Allah, bu Müslüman kardeşlerimi ve Risale-i Nur eserlerini benim imdadıma gönderdi... Bekliyordum doğudan bize bir imdat gelecek diye... Meğer o imdat Risale-i Nur imiş... Bağrında Risale-i Nurları çıkaran Türkiye'nin topraklarına o kadar hasretim ki Türkiye'ye gelsem eğilip toprağını öpesim geliyor...
GELEN SEN DEĞİLDİN SAİD NURSİ'NİN TA KENDİSİYDİ
Yine Resul kardeşimize şifahen diyor ki: "Resul, hani sen ilk defa okula gelip ders okumuştun ya... Zannediyormusun ki geldiğinde gelen sendin... Resul, gelen Said Nursi'nin ta kendisiydi... Said Nursi milletimin imdadına geldi... Said Nursi gençlerimizin ellerinden tutmağa geldi... Bu dersler devam ettikçe ben müşahede ediyorum ki: Öğrencilerimin gözlerinde bir parıltı, yüzlerinde bir nur ve hallerinde ilk defa bir ümit görüyordum... Ve diyorum: Ne pahasına olursa olsun bu iman dersleri devam edecek...
HavadisiNuriye