Yıl 1987 veya 88 tam hatırlamıyorum. Muş'ta DSİ de mühendis olarak çalışıyordum. Ailem Manisaya göçetmiş olduğu için ben de oraya gitmeyi çok arzuluyordum. O dönemde ANAP iktidardaydı. Doğudan batıya tayin yapmak şimdilerde olduğu gibi o zamanda bir hayli sıkıntılıydı. Özetle Ankara'da dayın olmalıydı. Biz de bunu bildiğimizden araştırdık. Neticede Ankara'da bulamasak da Manisa'da bir dayı bulduk. Manisa ANAP İl Başkanına bir şekilde ulaştık. Yanına çağırdı. Bizimle görüşmek istemiş. Gittik. Sağ olsun güzel karşıladı. Hoş beşten sonra bir iki soru sordu. O günlerde PKK sorunu hayli ilerlemiş, sinirler gergin. Sorduğu sorulardan biri de bu konuda olmuştu.
Güneydoğu meselesi nasıl çözülür? demişti.
Ben de doğudan geliyor olmam nedeniyle öylesine sordu sanmıştım. Bütün samimiyetimle
Demokratik haklarda iyileşmeye gidilirse çözümü kolaylaşır. dedim..
Mesela? diye sorunca da..
Yani, Kürtçe Televizyona izin verilse
demişim gayr-i ihtiyari..
Daha ben bu sözü söylemeden muhatabım birden hiddetlenmesin mi?
-Sen ne diyorsun?. Böyle bir fikri nasıl savunursun? diyerek sert bir şekilde beni azarlamıştı.
Neticede bulduğumuz dayıyı da böylece kaybetmiştik. Nerden bilebilirdim ki, biraz Turancı olduğunu. Bilsem öyle söylermiydim. Ben de her doğulu gibi devlet görüşümü (!) söylerdim. (Münazarat, Sayfa 127) Hâsılı, Manisa'ya gidemedik. Hala da gidememişiz ya. Demek yiyecek ekmeğimiz orada yok ki, gidemiyoruz. Her neyse..
Bediüzzaman Said Nursi Kürtçe dilinin öğrenilmesi için Kürdi caiz demiş. İslam dininde caiz kelimesinin anlamı; "mümkün, olur, olabilir." Fıkıh anlamı: Yapılmasında sakınca olmayan, yapıldığında günah teşkil etmeyen, yapılması veya yapılmaması konusunda emir bulunmayıp kişinin kendi isteğine bırakılan demektir. Kürtçe caiz olduğuna göre bu dili öğretip öğretmemekte devlet serbesttir anlamı taşıyor.
Ama devlet kanalı TRT'nin Kürtçe dilinin öğrenilmesine veya Kürtçeyi bilenlerin dünyadan haberdar olmalarına veya kendi dillerinde eğlence programlarını izlemelerine yardımcı olmasına sıcak bakmamak, onaylamamak, hatta tebrik etmemek mümkün değildir. Sosyal devlet alalayışından da bu beklenir.
Bir kısım insanlar çıkıp diyebilir ki, Türkiye de birçok etnik grup var onlar için de bu kabil yayınlar yapılmalıdır. Bu grupların sayısı 27 ile ifade edilmektedir. Bu işe girişmek büyük bir külfet/mali yük getirir. Böyle bir külfetin altından nasıl kalkılır? Veya Baykal'ın dediği gibi denebilir ki, bu milletin vergilerini bu kabil işlerde kullanmak doğru değildir. Bunun gibi birçok fikir ileri sürülerek karşı çıkanlar oluyor olacaktır.
Burada genel olarak iki karşı görüşün olduğu anlaşılıyor.
Birincisi; bu icraata karşı çıkarsın yapılmasını istemezsin, diğer şeyleri bahane edersin
İkincisi ise; yapılması gerektiğine inanırsın ama ekonomik anlamda karşı çıkarsın.
Birinci fikir, senin demokratik anlayışının sınırlı olduğunu gösterir. Bir insana veya bir kitleye insani hakları vermek demokratik anlayışla bağdaşan bir davranıştır.
İkincisinde de samimiyet önemlidir. Gerçekten mali güç yetmiyorsa, ülkeye büyük bir külfet getirecekse böyle bir icraata girmek doğru olmaz. Nihayet bu bir kültür ve eğlence kanalıdır. Ama gelinen noktada bunu söylemek mümkün değildir. Çünkü devletimiz hamdolsun o noktaları çoktan aşmış bulunuyor. Böyle bir kanalı finanse edemeyecek kadar aciz değildir.
Kalıyor demokrat davranıp davranmamaya; Bu ülke ilânihaye böyle devam edemezdi. Bir şekilde bu işe el atmalıydı. Nihayet günü gelmişti ki, bugün bu yayın başlamış oldu.
Ben demiyorum. O gün beni dinleselerdi bugün PKK olayında bu noktaya gelinmezdi Zira gecikmiş de olsa bir yeden başlamış olmak güzel bir gelişmedir. Demokrasi adına takdir ve tebriklerimizi ifade etmemiz yerinde olacaktır.