Abdussamed abime…
Öfkesinin heybesinde sükunet
Sükunetinin ceplerinde öfke
Verada evladır terki terk
Vedalarda dipdiri ruh
Ateşin piri dudaklarında huzur
Kaşlar yay gibi gergin
Kızılelmadır çehre rükularda
Ağlıyor bir garip genç
İnançsız sokakların lambaları altında
Didarın mimarını bulduran çocuk
Ejderlerden ürkmeyen ceren
Zerrenin beyninde gök cisimleri
Katılaşmış zemine saplanır sancak
Adım atamaz mücerrettir kuşlar
Son emare yaklaşınca zamana
Özlemesin filizler çınarlarını
Çırpınıyor bir garip genç
Yürek demetlerinin sokaklarında
Habersiz kaseminden kimseler
Ruhun artezyenindeki bağırtıyı
Dinlesin galaksiler
Çağlaların elini tutup bırakma
Şah damarının kes intiharını
Tavında dövülür çelikten insan
Bir başakta otuz kalptir merhaba
Feda ediyor bir garip genç
Hayallerini, ömrünün baharında
Meleklerle indin gettosuna başkentin
Aç olan nesle kapanmaz sayfa
Peteklerde kaygısız alfa kuşağı
Mecbura açılır ayda pencere
Kırmızı ispatları yutmak yargısız
Tenlerde yeşerir seninle mesih
Çilenin sevabı ebeveynindir
Ömrünü adıyor bir garip genç
Denizsiz maviliğin adalarında