Nazif Çelebi’nin sevdasına
1908
Çeker fikrin derilerini halat
İnkılaptan hemen sonra inkilap
Beyzadeliğin uçar mı beyhude
Sahilden denize savrulurken aşk
Zevkten titriyor şehirde lehviyat
Göz kırpana düşer allı instisap
Ceninden yeniden dirilir ruhlar
Otuz yıl geçince bu denizlerden
Zifiri karanlık ülkenin beyni
Yeşua sökemez küfrü yerinden
Herkesin ustalık eseri atmak
Hatırı kırmakta pek mahir devir
Kardeşini vurmak asrın sanatı
Deşmek varken organları derinden
Tutupta kimseler çırak kalamaz
Enaniyet asrı bu son asırda
İner güverteden şarapla silah
İman gider kentten peşinden gemi
Yüzlerce kez yağar gemiler şehre
Hurdalar nefretle döker içini
Rıhtıma atıldığında palamar
Puta tapmakta güya haklıydı put
Değmedi limana yıllardır dergah
Ve şuası ile beklenen güneş
Tarihi isyan sahilde medcezir
Ahd-ü peyman ile yaşanır ilkler
Sultanın ismini duyanlar kimdir
On yedi yaşında sahil şeridi
Yağız delikanlı ufukta doğan
Cezbe kucağında uçuşur sürur
Sarı zarf dağıtan kahraman gibi
Tek hayatı olan burçta duramaz
1938
Eski Rum evinde dört katlı huzur
Karyenin ziyası bu yakut ocak
İç içe odalar gizli geçitler
Sinmiş her yerine nurani hava
Dolaptan tünele geçişte gizem
Efsun gettolarda olmaz sadece
Serapa içtenlik dolu merdiven
Lâbirentte doğdu kutsal belagat
Teksir ve fareler süsler tavanı
Çelebi meyilde düşer yakamoz
Van’a bağlanıyor koskoca vapur
Çarşıdan sepete yağdı gönüller
Sürgünce başladı bir kara sevda
Ellerini koydu yanık göğsüne
Göz göze gelince keskin nazarlar
Yerinden çıkacak sevincin kalbi
On yedi yaşında yağız bir yiğit
Doğduğu karyeye bir fidan dikti
Hülyalarda çınar diye gördüğüm
Kahvede bağırdı zavallı sarhoş
Yok mu ruhun ellerinden tutacak
Yana yakıla beklenince mürşid
Yüz sahife basan makine düşte
Kainat seyyahı yayıldı kevne
Çatılarda iki büklümdür neşir
Vuslattan dönerken dilde hasbiye
Tehlikeden korkmaz kabusları var
Duyunca fezadan füze sesini
Tokyo terlikleri okuyor meydan
İlk tetiği çekti alfabelerden
Altın kalemlerden fışkırdı tebliğ
Paşa mescidinde alın izleri