Kendi dünya adamızda sahibin misafiri olabilmek
Önce uzaklaşmak toplumdan, kendini kendinde bulabilmek
Her tek insanı bir insanda dahi arzulamak
Ve her insanda insanlığımızı çağrıştırabilmek
Başkalarına hüküm-emir vermeden
Kendi saltanatında yaşayabilmek
Kendi medeniyetini kurabilmek
Bir köpeğin ardından bile ağlayabilmek
Hissetmek ve doğanın kan dolaşımında gezinebilmek
İçindeki ve dışındaki yamyamlıklara karşı
Hükümranlığını koruyabilmek
Normal hayatta dahi macerayı yaşayabilmek
Sadece geçen gemilere umut bağlamadan
Kendi kayığını inşa edebilmek
En vahşiden en dostu çıkarabilmek
En açık hamlıkları bir çocuk inadıyla dönüştürebilmek
Kabul etmek her rengi sıradanlıklara inmeden
Efendi değil de arkadaş olduğunu hissettirebilmek
Küçük şeylerden kavga çıkarıldığı gibi
Küçük şeylerden tekrar barışı sağlayabilmek
Hiç umudunu kaybetmeden sevginin, iradenin, kaderin
Bütüncül güzelliğine, tatlılığına, asilliğine inanabilmek.
(AD)