Sadık ahmaklardan geçilmiyordu!..
Gaddar anaların cami avlularına bıraktığı/
zavallı ve sakallı çocuklardı bunlar...
Bid’alar kafesinde,
Tûti kuşlar gibi taklitçilerdi...
Hakikatin zirvelerinde/
tahkik meşrebinin ufkunda uçarak/
gönül erlerine iltihak edememiş
zavallılardı..
Ömür tüketenler topluluğu...
Ne vakitleri kalmış ve ne de akılları!...
İnsanlık hayatının hayat bulması için;
Kendi hayatlarını feda eden;
“Milletimin imanını selâmette/
görürsem cehennem alevleri içinde/
yanmaya razıyım”
diyen gençlerin/
yolunda gidemeyenlerdi..
Mani olmamalıydılar
Kabir onları bekliyordu...
Kur’an peteğinden telâmmu etmiş/
Reşhalarından şerbet yapamamışlardı..
Keşke yapıp içseydiler
Kalan zamanı böyle geçirseydiler.