Said Nursi'nin Risale-i Nur'u yazdırırken girdiği hâl

Ömer Özcan-RİSALE HABER

Risale-i Nur’un, dudaklarından ilk döküldüğü an Bediüzzaman Said Nursi Hazretlerinin o andaki ahvali nasıldı? Bu sorunun cevabını o anda yanında bulunan kâtibi Şamlı Hafız Tevfik anlatıyor... Ağabeyler Analtıyor-1 kitabından özetle...

Nur’un birinci kâtibi Şamlı Hafız Mehmed Tevfik Göksu, 5 Ağustos 1965 tarihinde vefat etmişti. Merhum Şamlı Hafız Ağabeyimizi büyük hizmetlerinden dolayı şükran ve minnet duygularıyla hatırlıyor, rahmet dualarında bulunuyoruz.

ŞAMLI HAFIZ TEVFİK KİMDİR?

Risale-i Nur’un büyük bir bölümü Barla’da telif edilmiştir. Sözler, Mektubat ve Lem’alar kitabından 27. Lem’a’ya kadar olan kısımları ile Barla Lâhikası’nın tamamı Barla meyveleridir.

Barla’da Nur’un birinci kâtibi ise 1887 Barla doğumlu Şamlı Hafız Mehmed Tevfik Göksu’dur. Hz. Bediüzzaman’ın mübarek dudaklarından dökülen kelamı anında kayda geçiren odur. ‘Şamlı’ lakabı, subay olan babasının Şam’da görev yapmasından dolayı verilmiştir ona. Şamlı Hafız Ağabeyimiz 1965 yılında Barla’da vefat etti. Mezarı Barla kabristanındadır.

Şamlı Hafız Tevfik ağabeyimizi görmek, dinlemek nasip olmadı. Onu bize Bayram Yüksel ağabeyimiz kendi not defterinden okuyarak anlattı, biz de kaydettik. Şamlı Hafız’ı ve Risale-i Nur’un telifi anında Hz. Üstad’ın ahvalini, Bayram Yüksel Ağabeyden naklen Hafız Tevfik’in dilinden okuyalım.

Bayram Yüksel: "1954 senesinde Bar­la’da Ha­fız Tev­fik Ağa­bey­le iki ay Ri­sa­le-i Nur­la­rın te­lif edil­di­ği yer­le­ri be­ra­ber gez­miş­tik. Bu ha­tı­ra­la­rı Ha­fız Tev­fik Ağa­bey mü­ker­rer de­fa ye­min ede­rek bi­ze anlatır­dı. Ha­fız Tev­fik Ağa­bey şöy­le an­lat­mış­tı:"

ÜS­TAD BİR NO­KTA­YA BA­KAR, ‘YAZ KAR­DE­ŞİM!’ DER­Dİ

“Eser­ler ya­zıl­ma­ya baş­lar­ken Üs­tadımız be­lir­li bir no­kta­ya gö­zü­nü dikerdi. Bir no­kta­ya ba­kar, al­nı şi­şer­di… ‘Yaz Karde­şim, yaz’ der­di. Sü­rat­li söy­ler­di, ben de sü­rat­li ya­zar­dım. Bazen ‘Ke­çe­li, git si­nek­le­ri ko­va­la gel’ der­di. Gi­dip taş­la­rın ar­ka­sın­da si­ga­ra­mı içip ge­lir­dim. Ben çok si­ga­ra içiyor­dum. Üs­tad’tan uzak bir ye­re gi­der, taş­la­rın ar­ka­sın­da si­ga­ra­mı içerdim. Kafa­mı dü­zel­tir ge­lir­, tek­rar yaz­ma­ya baş­lar­dık. Çok sü­rat­li söyler, ben de çok sü­rat­li ya­zardım.”

BA­ZEN ÜS­TADIMIZ YA­TAR­DI, TİT­RE­YE­REK KAL­KAR­DI

“Ba­zen Üs­tad’ımız ya­tar­dı, tit­re­ye­rek kal­kar­dı. ‘Kar­de­şim kâ­ğı­dı ka­le­mi al, yaz’ der­di. Gö­zü­nü bir no­kta­ya di­ker­di. Yaz kar­de­şim der, de­vam­lı yaz diye söy­ler­di. Çok fa­sih bir Türkçe ko­nu­şur­du. Ben de sü­rat­le ya­zar­dım. ‘Per­de in­di kar­de­şim’ de­yin­ce ko­nuş­ma­sı bi­le zor anla­şı­lır­dı…”

BİR SA­AT­TE YAZ­DI­ĞI­MIZ ESE­Rİ BİR GÜN­DE TE­Mİ­ZE ÇE­KE­MEZ­DİM

“Ba­zen ya­rım sa­at­te, bir sa­at­te yaz­dı­ğı­mız ese­ri bir gün­de te­mi­ze çekemez­dim. Ba­zı va­kit bir sa­at­te yaz­dı­ğı­mız bir ese­ri bir­kaç gün­de yazardım. Ah kar­deş­le­rim! Biz Üs­tad’ımı­zı an­la­ya­ma­mı­şız, an­la­ya­ma­mı­şız! Üs­tad’ımız hep ken­di­si­ni per­de­li­yor­du. Çok şef­kat­li, mütevazı ve ihlâ­sı zirve­de idi…”

HA­FIZ TEV­FİK AĞA­BE­YİN HA­NI­MI DA ÇOK FE­DA­KÂR­LIK YA­PAR­MIŞ

Bayram Yüksel: Ha­fız Tev­fik Ağa­be­yin ha­nı­mı da çok fe­da­kâr­lık ya­par­mış. “Üs­tad’ım Efendim, bu­nu (Şamlı Hafız'ı) sa­na ve­ri­yorum. Bu sa­na yar­dım et­sin. Onun ya­paca­ğı işleri ben ya­pa­rım. Rençperlik, bah­çe vs. gi­bi iş­le­ri ben ya­par­ım” der­miş.

Kas­ta­mo­nu Lâ­hi­ka­sı’nda bu konu şöyle geçer:

“Ri­sa­le-i Nur’un te­li­fi ba­şın­da, baş­kâ­tip Şam­lı Ha­fız Tev­fik’in ha­re­mi merhu­me Zeh­ra, ben Bar­la’da iken, Şam­lı Ha­fız Ri­sa­le-i Nur’u yaz­ma­sı­na çalışmak için o mer­hu­me, Ha­fız’ın be­de­li­ne be­linde odun ta­şıyor­du ve Hafız’ın iş­le­ri­ni gö­rü­yor­du. Tâ Nur­la­rı yaz­sın... Biz de o mer­hu­me­yi o iyiliği­ne mu­ka­bil, Ri­sa­le-i Nur’un ve­fat et­miş has ta­le­be­le­ri için­de o vakitten be­ri du­a­mız­da şe­rik edi­yo­ruz, hem dua ede­ce­ğiz…’ (Kas­ta­mo­nu Lâ­hi­ka­sı, 238)

Sağda genç Şamlı Tevfik solda babası Veli Efendi