Şehadetinin 95. yılında İman ve hürriyet aşığı, Ali Şükrü Bey'i rahmet ve minnetle bir kez daha anıyoruz.
Ali Şükrü Bey Trabzonlu zeki bir anadolu çocuğu ve fevkalade iyi derecede İngilizce bilen Osmanlı son Meclis-i Mebusanına Trabzon milletvekili olarak seçilmiş bir şahsiyet. İttihad ve Terakki ile hiç barışık olmamış bir entelektüel.
23 Nisan 1920‘de Meclisin ilk açıldığı günü bütün coşku ve heyecanı ile Ankara’da yaşayanlardan, Hacı Bayram-ı Veli camiindeki Cuma namazında bulunanlardan biri Ali Şükrü Bey. Gerek İstanbul’da ve gerekse Ankara’da İngiliz işgali karşısında direnen ve mücadele eden, işgalin stratejik yönlerini hiç ıskalamayan bir şahsiyet. Men-i Müskirat kanunu (Alkollü içkilerin yasaklanması) teklifini meclise sunan ve ilk kanunlar arasına girmesini sağlayan biri.
Ali Şükrü Bey, şuurlu bir mümin ve yaşantısı ile dindar bir şahsiyet aynı zamanda. Dini farzları yerine getirmede ve günahlardan kaçınmada fevkalade hassas bir mümin. Onunla ilgili hatıra sahibi tüm dost ve muhaliflerin birleştiği yegâne vasfı onun dindarlığı. Bu vasfı, onu anlatan bütün hatıraların ortak paydası. Aynı zamanda o, birinci mecliste kürsüyü en çok kullanan ve kürsünün hakkını veren hürriyet aşığı hatiplerden biri.
Hürriyetine, imanı kadar düşkün birisi. Çünkü o imanı ile hürriyet arasındaki kopmaz ilişkiyi genç yaşında keşfedenlerden. Nedense tüm hatıralarda, onun gözden kaçan ıskalanan yönü de burası. Neredeyse bir asır öncesinde, hayatını adadığı, canını feda ettiği bu uğurdaki mücadelesi göz kamaştırıyor.
1923’ün Ocak ayında, Tan adlı bir muhalif gazetenin kurucusu, sahibi ve başyazarı. Kişisel Hürriyetlerin korunmasında bu gazetenin verdiği mücadele ne kadar da güzel bir örneklik sunuyor bize. Tüm bu özelliklerin, onun feci bir biçimde, hunharca öldürülmesinde ne kadar önemli başlıklar olduğunu görüyorsunuz.
Onun öldürülmesi kararını verenin, onun uğruna mücadele ettiği ve hayatını, dahası canını feda ettiği değerlere savaş açtığını o kadar açıkça görüyorsunuz ki.
Onun hunharca öldürülmesine karar verenin silüeti, onun otuzdokuz yıllık hayatında, hedeflerinde ve yaptıklarında gizli. Buna dikkatle baktığımızda o fotoğraf açıkça görünüyor.
Bu hürriyet aşığını öldüren ve öldürtenler Hürriyet düşmanıydı…
Bu özgür kalemin mürekkebini kurutanlar özgürce yazılanlara, fikre düşünceye düşmandı…
Muhalif basının en gür sesi ağaran tan yerinde bu muhalif sesi ve basını susturanlar, hür basına fikir ve düşüncenin özgürce yazılmasına yayınlanmasına düşmandı…
Onu susturanlar, öldüren ve öldürtenler, meclise hür kürsüye, kürsü dokunulmazlığına düşmandılar…
Peki ya şimdi… Can alıcı soru şu;
Milletin Meclisi bir siyasi cinayete kurban gitmiş Ali Şükrü Bey’i 95 yıldır neden ve niçin anmaz?
Basın teşekkülleri Türkiye’nin ilk muhalefet gazetesini (Tan Gazetesi) çıkaran, bir muhalif başyazar, basın emekçisi, eski bir kurmay bahriye subayı Ali Şükrü Bey’i niçin 95 yıldır anmazlar?
Kısacası neden unutturulmak istenir Ali Şükrü Bey 95 yıldır?
95 yıllık yanlışımızı, ayıbımızı, utancımızı bir nebze olsun affettirebilecek miyiz ?
Aksi takdirde millet olarak ahiretteki hesabımız çok şiddetli olmaya namzet. Benden söylemesi. İktidar sahiplerine milleti temsil edenlere açıkça TBMM‘nin başkanı ve 550 milletin vekillerine duyurulur..
Aziz şehidimizin ruhu şad olsun.
Bir küçücük hediye; üç ihlas bir fatiha…