Bismillahirrahmanirrahim
Cenab-ı Hak (c.c), Saffat Suresi 167-182. ayetlerinde meâlen şöyle buyuruyor:
167,168,169,170 . Ve (o müşrikler) doğrusu diyorlardı ki: “Eğer şübhesiz bizim yanımızda (da) öncekiler(e verilenler)den bir kitab olsaydı, (biz de) elbette Allah’ın ihlâsa erdirilmiş kulları olurduk.” Fakat (Kur’ân gelince) onu inkâr ettiler. Ama (inkârlarının âkıbetini) ileride bilecekler.
171,172 . Celâlim hakkı için, peygamber kullarımız hakkında sözümüz geçmiştir (vardır). Şübhe yok ki onlar, gerçekten kendilerine yardım olunacak kimselerdir.
173 . Ve şübhesiz bizim ordumuz (ki elbette) onlar gālib gelenlerdir.
174,175 . (Ey Habîbim!) Onun için bir zamâna kadar onlardan yüz çevir! Ve onları(n başlarına gelecek olanı) gör; nihâyet ileride (onlar da) görecekler!
176,177 . Şimdi azâbımızı acele mi istiyorlar? Ama (o azab) onlarınsâhasına indiği zaman, artık o korkutulanların sabâhı ne kötüdür!
178,179 . Yine (sen) bir zamâna kadar onlardan yüz çevir! Ve (başlarına gelecekleri) gör; nihâyet ileride (onlar da) görecekler!
180,181,182 . O izzet sâhibi Rabbin, (onların) vasıflamakta oldukları şeylerden pek münezzehtir. Ve selâm, peygamberler üzerine olsun! Ve hamd, âlemlerin Rabbi olan Allah’a mahsustur. (*)
(*) Hz. Ali (ra)’dan rivâyet edilmiştir ki: “Her kim kıyâmet günü, amellere verilen mükâfâtlardan tam ölçekle sevinmeyi isterse, bulunduğu meclisten kalkacağı zaman son sözü, bu üç âyet-i celîleyi (180, 181 ve 182. âyetleri) okumak olsun!” (Nesefî, c. 4, 51)