Ergenekon denen terör örgütünde, garip olan hiç erin olmaması. Hepsi ser, yani baş.
Tepeden inmeci, tepeden dizaynlı, tepeden kurgulu bir çeteleşme, bir örgütleşme.
Aktörlere bakıldığında, daha doğrusu isimleri zikredilip gözaltına alınmayanları da sayarsak, korkunç bir tablo var ortada:
Merkez sağdan, merkez soldan, radikal soldan, devrimciden, hatta dindarından, milliyetçisinden, PKKsından, Kemalistinden taa saftirik ve taassup sahibi güruhlara kadar uzanıyor.
İsimler ve resimler ortada.
Mesela Doğu Perinçek. Sosyalist,aynı zamanda Bekaa vadisinde PKK örgütü ile sarmaş dolaş resimleri var. Aynı zamanda Kemalist ve devrimci.
Mesela Kemal Gürüz. Türkçü ve Kemalist. 28 Şubat sürecinde akademik kadrolara kan kusturmuş, başörtüsü yasağını sonuna kadar zulümle uygulamış biri.
Gelin Yalçın Küçüke. İnsanın midesi bulanıyor.
Oradan Cumhuriyet gazetesinde İlhan Selçuka. Dün tutuklanan eski Cumhuriyetçi Engin Aydına.
Susurlukçu İbrahim Şahine. Hani hafızası yerinde değil diye ifade veremeyen, sonra cezası Ahmet Necdet Sezer tarafından affedilen. Oradan Ağara. Belki daha ötesine...
Susurluk, 1996 tarihli bir kaza ile deşifre oldu.
Öncesinde binlerce faili meçhul cinayetler. Resmi kayıtlarda 14700 civarında.
Kürt Ergenekonu ile Türk Ergenekonu ittifak etmiş.
Üstelik cemaatlere de nüfuz eden fikir, telkin ve tevil kalıntıları da işin çabası.
Bana göre Ergenekon, bir ifsat komitesidir. Son yüzyılın karanlık mihraklarının farklı ebat ve kalıplardaki uzantılarının toplamıdır.
Kiminin ahmaklığı, kiminin intikam hırsı, kiminin dinsizliği, kiminin makam ve mansıp derdi, kiminin para ihtiyacı ve en enteresanı da kiminin taassubu işletilmiş.
AB süreci ile birlikte son 10 yılda kılıf değiştirip, gayr-i Müslimlere, Hıristiyanlara, misyonerlere, Kürtlere ya da Türklere, Sünnilere ya da Alevilere, cemaatlere, gruplara ve entelektüel çevrelere, sermaye sahiplerine ve üst bürokratlarla özellikle gazetecilere nüfuz eden, onların nabzını ve zaafını kundaklayan bir fesat şebekesi işbaşında.
Bu şebekenin adı, bizim literatürümüzde Zındıka komitesidir. Hepsini arkadan planlıyor.
Zihinleri bulandırıyor.
Polemiklerle tevil yapan, Ergenekonu küçümseyen, sırf siyasi ve dini bir husumetle bu operasyonlarda başarılı olan grupları tenkit eden ve etme zaafını gösterenlerin taassuplarını işleterek zihinleri müşevveş etme çabasındadır...
Neden İslami hareketler, bir noktadan sonra sıçrama yapamıyor?
Neden her grubu kendi taassuplarına boğduruyorlar?
Neden gelişmeci, sosyal ve inkişafa ait mevzular her kitlenin daralmış kadrolarınca tukaka ediliyor?
Özellikle AB süreci ile birlikte, 28 Şubatın manen bunalttığı, 2001 mali krizinin de maddeten çökerttiği ülkemizde, 2000le başlayan, ülkedeki şu güzelin inkişaf, imkan ve hürriyetin arttığı devrede, sıranın ifsat komitelerinin deşifresine gelmesi, kaderin bir tecellisi ve Bediüzzaman hazretlerinin beklenen müjdesidir.
Çünkü bu inkişaflar, yüzyıl önceden asra fısıldanmış neticelerdir. Kimin masadak olduğu da konumuz dışında. Üstelik bunlar, siyasi ve siyasetin başarısı değil, imanın ve ondaki tezahürlerin yüzyıllık mirası ile elde edilen sonuçlardır.
Dün dersimize iyi çalıştıysak, bugün ise yeterince çalışmıyorsak, sınıfın tembelleri de ders çalışarak sabahlayıp sınava girdilerse, kimin muvaffak olacağını söylemeye gerek var mı?
Bu gelişmelerden rahatsız olmayı anlamış değilim.
Yalnız anladığım tek şey var: Ehl-i imanın bile Ergenekon konusunda arkadan çevrildiği ve yoğun bir telkin ve psikolojik iğfal altında tutulduğu.
Etrafınıza bu gözle bakın, çok şeyi fark edeceksiniz.
PKK, Kemalizm, terör, antidemokratik uygulamalar, hepsi sırayla bitiyor.
Bundan memnun olmak, keyif almak, lezzet tatmak her ehl-i vicdanın görevidir. Bunları kem kümle, fakat, ama, ancak ile tevil eden her bilgi şüphelidir. Çünkü, söyleyenin bizzat kaynağı olmadığı bilgi, bu konularda şaibelidir. Bize düşen, görünen neticeler üzerinden kamuoyuna mal olan vakıaları, Risalenin hürriyetçi prensipleri ışığında basiretle doğru anlamaktır. Gerisi fesat bilgidir.
Varsın bu başarı hanesi, bir başkasına, ehl-i gayrete ait olsun.
Bundan da memnun oluruz.
Çünkü Risaleyi doğrulayan her hadiseden sınırsız sevinmek mecburiyetindeyiz. Kimin yaptığı değil, ne yaptığına bakarız.
Kader, hakedene verir. Neyi hak ediyorsa.
Ergenekoncu Serlere dikkat.
Şükür ki, vatandaş daha şuurlu bu konuda.
Problem, komplo okuyan ve kirli bilgi ile iğfal olup şapla şekeri, tuzla buzu karıştıran mutsuz, münekkit, tutunamamış ve baş olamayınca sergenekon olmaya yatkın ne kadar memba varsa iş başında.
Şükür ki, süfyanın dördüncü devresindeyiz. Adileşir ve kendini muhafazaya çalışır, muhafaza edemez. Dördüncü devre, bu işe meyleden, siyaseten körelen ve ahmakça sessiz kalıp seyreden gölgeleri de tasfiye edecek bir şekilde hürriyetçi dalgalarla büyüyor.
Alevilerden özür dilercesine güzel programlar yapan, Kürtçe kanal açan, demokratikleşmenin siyasi tarihimizdeki virüslerini çözen programları ile son zamanlarda dikkat çeken TRT bile başlı başına bir müspet inkişaf.
Sergenekonu çözen, bu konuda risk alan ehl-i hamiyeti yürekten kutluyorum. Dualarımız onlarla.
Demokrat, hürriyetçi ve meşruiyet içinde atılan her adım takdiri hak eder. Bu, insaflı ve hakperest olmanın esasıdır.
Sıra herkesin kendi sergenekonlarını çözmeye geliyor. Aksi halde nefsin hileleri aldatmaya devam edecek. Aldatarak iş görenler, bilgiyi çarpıtanlar ve teville nefsanileştiren hal ve tavırlar, nefsin ergenekonuna teslim olmaya mahkumdur.
Bu anlamda, Zülumatlı ve zulümlü hakiki irtica Sergenekondur.
Allah bizi Sergenekondan ve bir zerre bile olsa tevil edip meyledenlerin şerrinden korusun.
Zalimlere meyletmeyiniz İlahı fermanı, en büyük emirdir.