Seyahat sıhhati sahih bir sıhhat. Arkadaştan dosta, akıldan kalbe, kalpten akla, bir mekândan başka bir mekâna seyahat… Bilgiden hikmete, hikmetten hakikate seyahat; ne büyük sıhhatli bir seyeran ve deveran.
Ay’ın güneş etrafındaki, elektronun çekirdek çevresindeki seyahati; bize sahih seyahatin ipuçlarını veriyor sanki. İşaretleri okumak, harfleri tefekkür etmek, zikrin derinliğinden fikrin ufkundan çıkmak; coşkunluk veren bir seyahat değil midir?
Bir şehirden başka şehre gitmek; içindeki Yesrip’i Medine’ye dönüştürmek ve seyahati fetihle sonuçlandırmak… Put yapıcıları karşı durmak, putları devirmek; tevhit bayrağının evrenin en yüksek burcuna dikmek, kalbin bütün karelerini bu bayrakla doldurmak…
Seyahat ne ki, sıhhat ne ki? Anne babayı ziyaret etmek, yıkık şehirleri, kaybolmuş medeniyetleri gezmek; hürmet biriktirmek, ibret devşirmek, hikmet kuşanmak; zihni sıhhat verir, hisse sıhhat verir, kalbe sıhhat verir, nefsi tezkiye eder, bedene sıhhat verir.
Hakikat aşkıyla bir ağacın etrafında dönmek, yıldızların peşinden yürümek, Ay’a yaren olmak; zihinde şüphe hastalığını, kalpte vesvese derdini deva olur.
Evden camiye gitmek; vuslat seyahati değil midir?
Bir kitabı bitirip başka bir hakikat kitabını okumak diğer bir seyahat örneği değil midir? Ya her faaliyet nedir? “Nedir”i düşünmek bile cevaba seyahat değil midir?
Bir odadan diğer bir odaya gitmek, bir halden başka bir hale taşınmak; gurbette akşamı yaşamak, aşktan şefkate seyahat… Bitmeyen yol, bitmeyen seyahat, bitmeyecek yolculuk…
Harflerden harfe, kelimeden kelimeye, cümleden cümleye seyahat; bitmeyen satırlar; devam eden sayfalar…
İki günü eşit olan; seyahat hakikatinden gafil olan değil de nedir? Zamanda seyahat, mekânda seyahat, zaman ve mekân ötesinde seyahat…
Seyir etmeyip de duran var mıdır? Zihni kör, kalbi kör, aklı körler dışında? Körler sıhhati göremez, duyamaz, hissedemez.
Dünün seyahati bitti, bugündeyiz; “an”ın akışında yarına akıyoruz; Sıhhat ne yakın.