İnsan eti yiyen sırtlan! Sırtını kime dayadın,
Ülkenin her yanını, kızıl kana boyadın.
Koruyorlar ananı, bacın ve kardeşini,
Onları koruyana, batırdın sen dişini.
Getirip atacaklar, anana o leşini,
Tükürmez mi yüzüne, katlettin kardeşini.
Ne kadar gözün dönmüş, sıkarsın masumlara,
Senden ne hayır gelir, bu masum insanlara.
Câninin cinayeti, ne canları selbetti,
Herkesten bin beddua, bu câniler haketti.
Yeter artık yüce devlet, canımıza tak etti,
Ne gelirse elinden yap, artık sabrımız bitti.
Koş artık masumların, koş artık imdadına,
Destek versin, Kürdü, Türkü, milletin ahfadına.
Amma! Bir câni için, kırmayın masumları,
Birbirine hasmetmeyin, sakın ha! İnsanları.
Bulup o cânileri, verin cezalarını,
Alın bunca milletin, gönül rızalarını.
Durmasın uzlaşmalar, anlaşmalar durmasın,
Tahrike kapılıp da, kardeş, kardeş, vurmasın.
Kalksın tüm istibdatlar, millet gayet hür olsun,
Millet beraber coşsun, sesleri hep gür olsun.
Bunca yıldır akan kan, gözyaşıyla sel oldu,
Millet bütün ağladı, kıs-kıs gülen el oldu.
Bu kuklayı oynatan, elleri tek-tek kırın,
Milleti uyandırın, daha da gür haykırın.
Eğer millet uyansa, bilse niyetlerini,
Lif-lif eder bunların o murdar etlerini.
Hayır-hâhı görünüp, bolca nutuk attılar,
Garîb vatandaşları, kandırıp ayarttılar.
Düşman gördü devletini, ne getirse tu-kaka;
Cahilin dini yoktur, asla gelmez insafa.
Bir tükürse bu millet, boğulurlar altında,
Kurulmuş geziyorlar, dış mihraklar tahtında.
Bu millet beraberce, dış düşmana set oldu,
Yan-yana makberleri, millete ibret oldu.
Kardeşlik zamanıdır, tahrike kapılmayın,
Sıkı-sıkı sarılın, kırmayın-kırılmayın.