Siyâseti temelde ikiye ayıralım:
Millete hizmet için elbet siyâset lâzım.
Menfeat için dönen siyâset canavardır;
İşte çirkin olan bu ikinciye karşıyım…
Gayreti Allâh için olsa halka hizmetde;
Âdil idâreciler nebîlerle cennetde…
Çok zor, çok tehlikeli bir meslekdir fakat bu;
Her an kayıvermek var bâtıla, âkıbetde!
Maddiyâtdan istiğnâ, haramlardan çekinmek,
Hatâya göz yummamak, helâliyle yetinmek,
Etrâfdaki yağmacı gürûha dikkat gerek…
Basît değil bu âsî, serkeş beygire binmek!
En kolay işdir tenkîd, hâricden gazel atmak;
Bir evi idâreden âcizken caka satmak!
Devlet güç, para demek: tâlibi milyonlarca;
Misâli: yılan, çiyan, akreb içinde yatmak…
Tehlikeli bir yolda yürüyorken siyâsî;
Pusuya yatmış bekler bir çok harâmî, âsî:
Şan, şöhret, riyâkârlık, rüşvet, kayırma, zimmet..
Bulaşmadan başarmak büyük lütf-i İlâhî…
Mümkin değil dünyâda yüzde yüz memnûniyyet;
Herkesi tatmîn etmez bu yolda hüsn-i niyyet…
Ekserin saâdeti sağlanırsa kâfîdir;
Unutmamak gerektir: burası değil cennet!
Nebiyy’ullâh’la ma’sûm ancak, asr-ı saâdet;
Mümkin mi günümüzde günâhsız bir hükûmet?
Muhâli taleb eden anarşiye yol açar;
Meylü’t-tahrîb ile o zaman kaçar sükûnet!
Biz yalnız duâcıyız: hevesliler buyursun;
Dürüstler başa geçsin, kötüler geri dursun!
Bir gömlek iyi olan elbette tercîhimiz;
Daha âlâsı varsa hiç durmasın duyursun…