Bismillahirrahmanirrahim
İKİNCİ NÜKTE
Ramazan-ı Mübareğin savmı,
Cenâb-ı Hakkın nimetlerinin şükrüne baktığı cihetle, çok hikmetlerinden bir hikmeti şudur ki:
Birinci Sözde denildiği gibi, bir padişahın matbahından bir tablacının getirdiği taamlar bir fiyat ister. Tablacıya bahşiş verildiği halde, çok kıymettar olan o nimetleri kıymetsiz zannedip onu in’âm edeni tanımamak nihayet derecede bir belâhet olduğu gibi;
Cenâb-ı Hak, hadsiz envâ-ı nimetini nev-i beşere zemin yüzünde neşretmiş, ona mukàbil, o nimetlerin fiyatı olarak şükür istiyor.
O nimetlerin zâhirî esbabı ve ashabı, tablacı hükmündedirler. O tablacılara bir fiyat veriyoruz, onlara minnettar oluyoruz. Hattâ, müstehak olmadıkları pek çok fazla hürmet ve teşekkürü ediyoruz. Halbuki, Mün’im-i Hakikî, o esbabdan hadsiz derecede, o nimet vasıtasıyla şükre lâyıktır.
İşte Ona teşekkür etmek, o nimetleri doğrudan doğruya Ondan bilmek, o nimetlerin kıymetini takdir etmek ve o nimetlere kendi ihtiyacını hissetmekle olur.
İşte, Ramazan-ı Şerifteki oruç, hakikî ve hâlis, azametli ve umumî bir şükrün anahtarıdır. Çünkü, sair vakitlerde mecburiyet tahtında olmayan insanların çoğu, hakikî açlık hissetmedikleri zaman, çok nimetlerin kıymetini derk edemiyor. Kuru bir parça ekmek, tok olan adamlara, hususan zengin olsa, ondaki derece-i nimet anlaşılmıyor.
Halbuki, iftar vaktinde, o kuru ekmek, bir mü’minin nazarında çok kıymettar bir nimet-i İlâhiye olduğuna kuvve-i zâikası şehadet eder. Padişahtan tâ en fukaraya kadar herkes, Ramazan-ı Şerifte o nimetlerin kıymetlerini anlamakla bir şükr-ü mânevîye mazhar olur.
Hem gündüzdeki yemekten memnûiyeti cihetiyle, “O nimetler benim mülküm değil. Ben bunların tenâvülünde hür değilim. Demek başkasının malıdır ve in’âmıdır; Onun emrini bekliyorum” diye, nimeti nimet bilir, bir şükr-ü mânevî eder.
İşte, bu suretle oruç çok cihetlerle hakikî vazife-i insaniye olan şükrün anahtarı hükmüne geçer. (Mektubat 29. Mektup 2. Kısım)
Bediüzzaman Said Nursi
Lügatler :
Ashab : Sahipler
Azamet : Büyüklük, Yücelik
Belâhet : Aptallık, Ahmaklık
Cenâb-I Hak : Hakkın Ta Kendisi Olan Şeref Ve Yücelik Sahibi Allah
Cihet : Taraf, Yön
Derece-i Nimet : Nimet Derecesi
Derk Etmek : Anlamak
Ehl-i İman : Allah’a Ve Allah’tan Gelen Herşeye İnanan Kimseler, Mü’minler
Envâ-ı Nimet : Nimet Çeşitleri
Esbab : Sebepler
Gaflet : Duyarsızlık, Umursamazlık
Hadsiz : Sınırsız, Sonsuz
Hakikat : Doğru Gerçek
Hakikî : Asıl, Gerçek
Hâlis : Temiz, Katıksız
Haşmetli : Büyük, Görkemli
Hikmet : Gaye, Fayda
Hususan : Özellikle
İn’am Etmek : Nimet Vermek
İntizam : Düzen, Tertip
İştirak Etmek : Katılmak
Kıymettar : Kıymetli
Külliyetli : Kapsamlı
Matbah : Mutfak
Mecburiyet : Zorunluluk
Minnettar Olmak : Şükran Duymak, Teşekkür Etmek
Mukabele Etmek : Karşılık Vermek
Mukàbil : Karşılık
Muntazam : Düzenli, İntizamlı
Mün’im-i Hakikî : Gerçek Nimet Verici Olan Allah
Müstehak Olmak : Lâyık Olmak, Hak Etmek
Nazar : Bakış, Dikkat
Neşretmek : Yaymak
Nev-i Beşer : İnsanlar, İnsanlık Türü
Nihayet : Son Derece
Nükte : İnce Ve Anlamlı Söz
Rahmâniyet : Allah’ın Bütün Varlıkları Kaplayan Merhamet Ediciliği
Ramazan-ı Şerif : Şerefli Ramazan Ayı
Sair : Diğer, Başka
Savm : Oruç
Sultan-I Ezelî : Hüküm Ve Saltanatının Başlangıcı Olmayan Sultan, Allah
Suret : Biçim, Şekil
Şeref-i Keramet : Şerefli Vazife, Görev
Taam : Yemek
Tablacı : Yiyecek Sunan, Tezgahtar
Tahtında : Altında
Tavr-ı Ubûdiyetkârâne : Kulluğa Yakışır Tavır, Hareket
Ubûdiyet : Kulluk, İbadet
Ulvî : Yüce, Büyük
Umumî : Genel
Vüs’at : Genişlik
Zahirî : Açık, Görünürde
Zemin : Yeryüzü, Dünya