Almanya'da Köln Eyalet Mahkemesi'nin sünneti yasadışı sayan kararı, Semavi her üç dinin mensuplarını ayağa kaldırdı. Sanırım Almanya buna yumuşak bir çıkış bulmak zorunda. Özellikle sünneti yaygın bir şekilde uygulayan, Yahudileri ve Müslümanları karşısına alamaz. Zira bu yasağın izahı da mümkün değildir. Sünnet dini bir vecibedir, buna siyaset karışamaz. Şayet karışırsa, nerede duracağı da belli değildir. Bu çok tehlikeli bir tahriktir, dünyanın başını ağrıtır. Bu nedenle Almanya, mutlaka buna olumlu bir çözüm bulacaktır, kanaatindeyim.
Peki, bu sünnet geleneği nereden geliyor? Ve sadece Müslümanlara mı has? Müslümanlardan önce Hıristiyan ve Yahudilerde de böyle bir uygulama acaba var mıydı? Bu ve benzeri sorularımızın cevabını İslam kaynaklarında bulmak elbette mümkündür.
Ama ben farklı bir kaynaktan konuya eğilmek istiyorum. Özellikle son yıllarda sık sık ismi medyada anılan Hıristiyanların yasakladığı o meşhur ‘Barnabas İncili’nde Sünnet konusu var mı? Ve Varsa, Sünnetten nasıl bahsediliyor? Onu kamuoyu ile paylaşmak istiyorum. Barnabas İncili’nde Sünnet’in şöyle yer aldığını görüyoruz:
“Musa’nın kitabında yazıldığı gibi, Rabb’in kanununa göre 8 gün dolduğu zaman, çocuğu (Hz. İsa) alıp, sünnet etmesi için mabede götürdüler. Çocuğu sünnet ettiler...” (Barnabas: 5)
“Ve işe bakın, İsa’yı bulmak için memleketinden ayrılan Kenanî bir kadın iki oğluyla birlikte gelmiyor mu? İsa’nın havarileriyle birlikte karşıdan geldiğini görünce, bağırdı: “İsa, Davud’un oğlu, kızıma merhamet et, cinler kendisine işkence ediyor!”
İsa, bir kelimeyle olsun cevap vermedi, çünkü onlar sünnet olmayan insanlardandı. Havarilerin acıma duyguları harekete geçip, dediler: “Ey Muallim, onlara acı’ Bak, nasıl da ağlaşıp çığrışıyorlar!”
İsa cevap verdi: “Ben ancak İsrail kavmine gönderildim.” Bunun üzerine, kadın iki oğluyla birlikte İsa’nın önüne gelip, ağlayarak dedi ki: “Ey Davud’un oğlu, bize merhamet et.”
İsa cevap verdi; “Ekmeği çocukların ellerinden alıp, köpeklere vermek doğru değildir.” Ve İsa bunu, onların temiz olmaması nedeniyle söyledi, çünkü onlar, sünnet olmayan insanlardandı…”
Havariler, o gün İsa’ya şunu sordular: “Ey Muallim, neden o kadına, onların köpek olduğu şeklinde cevap verdin?”
İsa cevap verdi: “Bakın, size diyorum ki, bir köpek, sünnetsiz bir adamdan daha iyidir.”
Sonra havariler şöyle dediler. “Söyle bize ey Muallim, ne sebeple insanın sünnet olması gerekir? İsa cevap verdi:
“Allah’ın İbrahim’e olan şu emri yetsin: İbrahim, kendinin ve evinde, bulunanların ön derisini al, sünnet et; bu seninle benim aramda ebedi bir ahittir.” (Barnabas İncili: 22)
…Sonra İsa şöyle dedi: “İlk insan Âdem, Şeytanın kandırması ile Allah’ın yasakladığı yemeği Cennet’te yiyince, derisi ruhuna isyan etti; bunun üzerine yemin edip: ‘Vallahi seni keseceğim,’ dedi. Ve bir kaya parçası bulup, taşın keskin kenarıyla kesmek için derisini ele aldı; bunun üzerine Cebrail tarafından azarlandı. Ve cevap verdi: “Onu keseceğim diye Allah’a yemin ettim: Asla bir yalancı olmayacağım!”
Ardından, melek ona derisinin fazla kısmını gösterdi ve o da bunu kesti. İşte, bundan böyle nasıl herkes derisini Âdem’in derisinden aldı ise, öyle de Âdem’in bir yeminle söz verdiği şeyi yerine getirmekle yükümlüdür. Âdem bunu oğullarına uyguladı ve bu sünnet zorunluluğu nesilden nesile süregeldi. Fakat İbrahim zamanında yeryüzünde yalnızca birkaç kişi vardı sünnetli, çünkü şu puta tapıcılık yeryüzünde pek yaygındı.
Bunun üzerine, Allah İbrahim’e sünnetle ilgili gerçeği söyledi ve bu ahdi yaptı. “Derisini sünnet ettirmeyecek kişiyi, ebediyen kullarımın arasından atacağım.” Havariler İsa’nın bu sözleri üzerine konuşmasının ciddiyet ve ateşinden dolayı korkuyla titrediler. Sonra İsa şöyle dedi:
“Korkuyu, ön derisini sünnet ettirmeyene bırakın, çünkü o, cennet’ten mahrumdur.” (Barnabas İncili: 23)