Hacerü’l-Esved, Allah Resulünün dokunduğu, öptüğü; Hazreti Ömer’in sırf bu sebeple hürmet gösterdiği, Kabe’de başlanan her tavafın nişangâhı olan bir taş. Günümüze gelene kadar bin bir badire atlatmış. Selde harap olmuş Kabe’de yerinden çıkmış, kim yerleştirecek kavgası, Mekke’de kabileleri birbirine düşürmüş; mancınıkların hedefi olmuş; çalınmış, yerine yirmi bir yıl sonra geri dönmüş, Kabe tamirlerinde yerinden olmuş.
Hacer’ül Esved parçalarının Türkiye’ye gelişinin hikayesi de ilginç: Haremeyn-i Şerif Osmanlı himayesine girdikten kısa süre sonra Kabe tamire sokulmuş, hatta meşhur revaklar da bu dönemde inşa edilmiş. İnşaat işleri sırasında Hacerü’l Esved zarar görmüş ve birkaç küçük parça ana parçadan kopmuş. Bunları orada bulunan görevlilerden biri alıp İstanbul’a getiriyor. Daha sonra bu kişi bulunup cezalandırılıyor. Ardından taşlar geriye götürülecekken Mimar Sinan bir teklifte bulunuyor: “Bunlar şeref misafiri olarak kalsın”.
Türkiye'nin şeref misafirleri onlar
Taşlar İstanbul’da kalıyor ve Mimar Sinan’ın o dönem inşa ettiği Kadırga'daki Sokullu Mehmet Paşa Camii’ne dört parça yerleştiriliyor.
Bir parça ise Kanuni Sultan Süleyman türbesinin giriş kısmına konuluyor. Bazı kaynaklarda Sultanahmet Camii’nin mihrabında da Hacerü’l Esved parçalarının bulunduğuna dair ifadeler bulunsa da bunlar sadece mihrapta süsleme amacıyla konulmuş siyah taşlardır.
Edirne Eski Camii’de de bir parça olduğu belirtilmekte ancak bunun Kabe’nin duvarından kopan bir parça olması kuvvetle muhtemel, hatta bir kaynakta bu taşın Kabe’nin Rükn-ü Yemanî köşesinden kopan bir taş olduğu belirtilmektedir. Ayrıca parçaya baktığımızda, diğer Hacer’ül Esved parçalarıyla bir benzerlik göstermemekte.
Sokullu Mehmet Paşa Camii’nde taşlar dört mahalde yer alıyor: Biri girişte, biri mihrabın tepesinde, biri minberin girişinde, diğeri ise minberin üst kısmında.
Sultan Süleyman türbesinin giriş kısmında ise bir parça bulunmakta.
Bahsi geçen Hacerü’l-Esved parçaları ve Kâbe parçası Türkiye’nin şeref misafirleri. Yolunuz Kadırga’ya, Süleymaniye’ye veya Edirne’ye düşerse bu parçalara bir selam vermeyi unutmayın. Belki kutlu bir vakitte mübarek bir nesneye selam vermiş olursunuz.
Kaynak: M. Murtaza Özeren-Dünya Bizim