Bediüzzaman’ın Eski Said dönemlerinde yeralan önemli bir siyasi ve sosyal tesbiti vardır.
“Mahasıl: Türkler bizim aklımız, biz de onların kuvveti. Mecmuumuz bir iyi insan oluruz. Hod-serane yapmayacağız. Bu azmimizle başka unsurlara ders-i ibret vereceğiz. İyi evlad böyle olur.”
Bu sözleri hatırlama sebep olan ise geçenlerde tanıştığım bir beyefendi oldu. Dedi ki, “Mesela Üstadın bu sözü belli bir döneme ait. Bugün için geçerli değildir.”
Ben bu sözün dün olduğu gibi bugün de geçerli olduğunu yarın da geçerli olacağını düşündüğümü ifade ettim.
Şiddetle karşı çıktı. Belli ki bu sözden Kürtlerin akıl sorunu olduğu yani Türklerin aklına muhtaç olduğunu anlıyordu. Güya Kürtler kaba kuvvetten başka bir değer ifade etmiyor bu sözle. Yani bugün için bu söz Kürtleri aşağılayan Türkleri fazla yücelten bir söz idi.
Oysa sözlerin gerçek manası bu değildir.
***
Tarihin uzun döneminde Türkler ve Kürtler birlikte yaşadı. İslam’ın bayraktarlığını yapan Türk, her zaman en sağlam müttefik en sarsılmaz kuvvet olarak Kürdü gördü. İttihad-ı İslam idealini siyaseten temin eden Yavuz Sultan Selim, bunun için İdris i Bitlisi’nin temsiliyetinde Kürtlerin kuvvetini arkasına alarak işe başladı. Semeresi de asırlarca görüldü.
Çanakkale’ye Rus Harbine İstiklal Harbine kadar bu Kürt kuvveti hep Türk’ün yanında oldu. İslam onuru yıkılmadı. Türklerin temsil ettiği bayrak dalgalandı.
Yeni rejim geçmişe ait olan her şeye karşı bir politika yürüttüğünden tek ulus tek dil ve sınırlı-sorunlu az dindar konsepti dayattığında ne Türk aklında istikamet kaldı ne de Kürt kuvvetinde bir arzu-iştiyak kaldı.
Bugün baktığımızda ise tarihin yine bizi aynı gerçekliğin eşiğine getirdiğini görüyoruz.
***
Bugün az buçuk siyasetten konjüktörden ve gelecek öngöründe bulunan herkesin söylediği şudur.
Kendi iç meselesini çözemeyen Türkiye lider ülke olamaz.
En mühim meselesi Kürt meselesidir. Türkiye bölgede Ortadoğu’da nihayetinde dünyada etkin rol oynamak için Kürt meselesini de terör meselesini de sonuçlandırmak zorundadır.
Yani ülkeyi yönetenler öyle akıllı açılımlarda bulunmalıdırlar ki içeride bu Kürt krizini fırsata diğer bir deyişle kuvvete dönüştürmelidirler. Yoksa her meselede önleri kesilmiş olur.
Bugünkü Ortadoğu jeopolitiğine baktığımızda Türkiye Maliki’nin Irak’ıyla kavgalı. Esad’ın Suriye’siyle kavgalı. İran ile kavgalı. Rusya ile arası limoni.
Kiminle arası iyi. Barzani’nin bölgesel gücüyle.
Türkiye neredeyse bölgede varlığını Irak Kürdistan’ı üzerinden yürütmektedir. Buradan kuvvet almaktadır.
Bölgedeki Kürtler de Arapların tehdidi altında. Şiilerle savaşın eşiğinde. İran’ın ne zaman harekete geçeceği belli değil.
Irak ve Suriye Kürtleri’nin izleyeceği en akıllı strateji Türkiye ittifakından geçiyor.
Petrol güzergahı da Türkiye üzerinden sonuç verebilmektedir. Siyasetleri de istikballeri de.
***
Yani “Kürt kuvveti”nden Kürtlerin Türklerin muzafferiyeti için vazgeçilmez kart olarak okuyabiliriz.
“Türk aklı”ndan da onlarla siyasi müttefiklik strateji ortaklığı olarak düşünebiliriz.
Bu iki artı durum, iki kahraman millet için önemli kazanımdır. Aynı zamanda bölgenin ehl-i İslam’ın saadet ve selameti için ittihad ı İslam için güzel bir alışveriştir.
Bunun neticesinde büyük bir kazanç olacaktır:
“Hem de istibdat zamanında bir batman itaat etmiş isek, şimdi bin batman itaat ve ittihad farzdır. Zira şimdi sırf menfaatı göreceğiz. Çünkü hükümet-i meşruta, hakiki hükümet-i meşruadır.
“Elhasıl: İttifakta kuvvet var. İttihatta hayat var. Uhuvvette saadet var. İtaat-ı hükümette selamet var. Hablü'l-metin-i ittihada ve şerit-i muhabbete sarılmak zaruridir.”(İçtimai Reçeteler, 256)
Yani Üstad, dün de doğru tesbit etti, bugün de…