Örnek bir hayatı var, Kahraman Üstadımın,
Ta’vîzsiz, minnetsiz bir, davası var Şâhımın.
Daha on beş yaşında, meydan okumuş Paşa’ya,
“Kılıç kesmez, el keser” demiş de; kalkmış ayağa.
Açılıma çareyi, ta! o zamanda vermişti,
“Arapça vacip, Türkçe lâzım, Kürtçe caiz” demişti.
Cehalete, fakirliğe, ihtilâfa çareler söylemişti,
Bu üç düşmana karşı da, üniversite istemişti.
“İstanbul’daki işler, rüşvetle dönüyormuş,
Ben kellemi getirdim; alın kellemi,” diyormuş.”
İhsan-ı Şahaneye elinin tersi değdi,
Atın tımarhaneye; yaptığı bunun neydi?
Görmemiş bu güne dek, reddolunur; bir ihsan-ı şahane,
O’nu alabilmek için, uydurulur ta! binlerce bahane.
Böylesi görülmedi; mukayyet değil aklı,
Bu nasıl bir Âlim’dir? Yaptığı tarzı farklı.
Gidip bir inceleyin, öylece rapor verin;
Yanında eğlenmeyin, hemen çabucak gelin.
Eğer bu mecnûn ise, akıllı adam yoktur,
Bunun bilmediğinden; bildiği daha çoktur.
Bize ettiği sual, aklımıza gelmezdi,
Birçok meslektaşımız; bu suali bilmezdi.
Cevapları, bizden âyan, beyanı ediverdi,
Hem suali sorup da; cevabı deyiverdi.
Esarette boynunu eğmedi bir kâfire,
Feda etti canını, akıbet; bile-bile.
İhlâs ile hangi iş, yapıldı hak olmadı,
İnsafa geldi kâfir, Üstadıma kıymadı.
Süfyân ve zındığına, hiç temenna etmedi,
Onca rüşvet ve makâm, Nur davayı örtmedi.
İnzivaya çekilip izzetiyle yaşadı,
O Hocalık vasfını, şerefiyle taşıdı.
Zekât sadaka değil, hediye de almadı,
Bakın; kendimiz dâhil! Böyle adam kalmadı.
İktisat ve kanaat, yaşantısına rehber,
Rehberi ve Önderi; Şanı Yüce Peygamber. (a.s.m.)
Kıyafeti pek garîb, hepsi de yerli malı;
Hiçbir zaman değildi, Avrupa’nın hayranı.
Meşrutiyet, Cumhuriyet, aslının müdâfî-i,
Hürriyet ve Adalet, O’nun tek menâbi-i.
Kürt, Ermeni meselesi, eserlerde âyandır,
Açın bakın bir kere, ne muhteşem beyandır.
Açılımı açalım, Üstadın sözleriyle;
Kurtuluşu görelim, bu dünya gözleriyle.
Artık o boş sözlere, bilin! karnımız toktur,
Siz de; önyargısız bakın! Bakmakta zarar yoktur.
İnnemel-mü’minüne-ihvetün, bunu şiar edinmiş,
Milliyetçilik, etle, tırnak gibidir, birleşmiş demiş.
Ötekileştirmek insanları, ötedir O’ndan,
İslâm kardeşliği yeter, Irkı; gelir sonradan.
İslâm kardeşliğine; Risaleler vesile,
Şimdi artık hamdolsun, çevrildiler her dile.
“Bediüzzaman Modeli,” ihdas etmemiz lâzım,
Bu güzel modeli de; bir şerh etmemiz lâzım.
Her konuda Üstadın, temel görüşü vardır,
Çok muhtaç gönüllere, güzelce bir pîş-dâr’dır.