Sessizdir geceler sabaha kadar
Uyuyan bilemez yatar ha yatar
Gözyaşı ıslatır ağır sancıyı
Uyuyan bilemez yatar ha yatar
Yer döşek, gök yorgan sana der buyur
Lambalar kapılar camlar da uyur
Geceleri uçmaz mı hiçbir tuyur
Uyuyan bilemez yatar ha yatar
İçini kemiren an kıtır kıtır
Yitip giden günün tam yarısıdır
Açık kalan musluk boşa akıtır
Uyuyan bilemez yatar ha yatar
Kimisi beklemez vakti zamanı
Karıştırır çok kez sapla samanı
Sabır eden bulur derde dermanı
Uyuyan bilemez yatar ha yatar
Kiminin gözünde binlerce hendek
Kiminin derdiyse boş bir çekirdek
Kırk koyun kim sayar, uyuyana dek
Uyuyan bilemez yatar ha yatar
Beş para etmeyen boş bir gülüşü
Gördüğünü tabir eder bir koşu
Kimi uyku sever, kimisi düşü
Uyuyan bilemez yatar ha yatar
Kıvranan terleten kara kışını
Endişe resmeden can bakışını
Hastaya sor vaktin tırmanışını
Uyuyan bilemez yatar ha yatar
Düşünür akıllı anı, geçmişi
Takar çare için canına dişi
Pişmanlık uyanan kişinin işi
Uyuyan bilemez yatar ha yatar
Herkes uykusundan farklı uyanır
Kimi hoplar kimisi homurdanır
Yiğit yalnız Allah'ına dayanır
Uyuyan bilemez yatar ha yatar
Uzanmak her gece kara mezara
Yorganı kendine hep sara sara
Sebebini sorma uyuyanlara
Uyuyan bilemez yatar ha yatar
Arifi senin de yakın bir zaman
Paydos zili ile başlar uzanman
Zamansız verirler eline ferman
Uyuyan bilemez yatar ha yatar