Bir kardeş ile yolculuk yapıyoruz, ”Ya Hikmet kardeşim, içimi kemiren ancak sormaya korktuğum bir şey var, hani yıllardır konuşuruz, ben farklı şirketlerde çalışıp onları bir yerlere taşıyor başarı gösteriyorum, ama niyetlenmeye rağmen bir türlü kendi işimi yapmaya girişemedim. Hayır biliyorum da cesaret edemiyorum, yani biliyorum rızık O’nun elinde ama…”
Dedim ki, ağzı dili olmayanın da rızkını veren O’dur, hatta kendine inanmayan, küfre boğulmuşların, kendine ortak koşan müşriklerin, inanır görünüp inkâr edenlerin ve inanıp da günahkâr olan kullarının da hepsine Rahmâniyet sırrı ile rızkını veren O’dur!
“Hah” dedi “işte içimi kemiren soru da tam bu konuda! Yani adam her türlü günaha giriyor, ya da haşa Allah’ı kabul bile etmiyor, ancak benden çok daha varlıklı hatta zengin, acaba ben yanlış birşey mi yapıyorum da neden bana verilmiyor?”
Maddi varlığın yaşantındaki amel ile orantılı olduğuna dair bir ayet ya da hadis var da ben mi bilmiyorum dedim?
Dilediğine verdiği zenginliği verirken, verdiğinin kibrini veya küfrünü arttırması netice vermediğini nereden biliyorsun ki?
Veya sana vermediğiyle senin yoldan çıkmaya müsait nefsini senden koruduğunu, yani korunduğunu bir hayal etsene, dedim…
”Dur da sana bir şey anlatayım, biraz gülelim” dedi, içimden aha cevap geliyor dedim
Geçen hafta sonu hanımla Çerkezköy’e gideceğiz, binerken arabaya navigasyonu kurdum, baktım 110 km uzaklıkta, ardından aracın km sıfırladım. Neyse yola çıktık, bir işten beklediğimiz gelmesi muhtemel bir meblağ var 50 bin lira, başladık hanımla ne yaparız bu 50 bin lirayla, işte şunu alırız bunu alırız, tatile çıkarız, araba alırız vs. derken bir ara gözüme göstergede 120 km olduğu ilişti ve biz halen Çerkezköy sapağına gelmemiştik! Sağa sola bakındım ilk gördüğümüz tabelada okuduğumuz şey, geri kalan yol boyu hem doyasıya gülmemizi hem şükretmemizi sağladı! (Tekirdağ 100 km)”
Yani, hakikaten güzel bir cevap gelmişti…
Sizce?