Bir akşam güneş bildiğim her şeyi alıp götürdü
Anılarımı, aşklarımı, kitaplarımı...
Denizlere bir yaz yağmuru gibi döküldü ömrüm
Hüzün bulutları biriktiriyorum
Gözlerim pınar
Gözlerim batan güneş.
Bir ses geliyor ötelerden
Ya bildiğin her şey yalansa!
Bir zamanlar çocuktun
Görürdün, severdin, anlardın, tutardın
Büyüdün
Kör oldu gözlerin, kör oldu sevgilerin, kör oldu anlayışın
Kör oldu ellerin.
Cevapları sorgulardan önce cevaplanmış
bilgeliğin ne anlamı var?
Bir zamanlar çocuktun
Esen rüzgârlarla konuşurdun
Hüznün rengini bilir
Sevincin kokusunu duyardın
Kim boyardı gökyüzünü
Tanırdın.
Gazetelere, televizyonlara bedel
Ötelerden gelen haberleri okurdun gün boyu.
Çünkü daha büyümemiştin
Hayret etmeyi unutmamıştın
Gözlerin asfalt yollara kilitlenmemişti.
Yüreğin çatallaşmamış,
"ben" e âşık olmamıştın henüz
Ya bildiğin her şey yanlışsa?
Ya haber saatlerinde sadece beynin kirletiliyorsa?
Ya çiçekler sana açmıyorsa?
Ya her şey basit bir alışkanlıktan ibaretse?
Biliyorum sandıklarının hepsi yalansa?
Bir zamanlar çocuktun
İçine, ta derinliklerine çekerdin
yağmurun ıslattığı toprak kokusunu.
Büyüdün
Nice harikaları sen perdeledin
En son ne zaman hayret ettin?
Sorularla yaşamayı bilmeyen cevaplara varamaz!
Sen bir hayretsin miraç yollu merdivenlerle semalara yükselen
Hayran olan, çocuk gözleriyle bakmayı seven
Bakışıyla neye dokunsa hayrete, ötelere çeviren
Gören gözlerin nerde
Nerde çocuk gözlerin senin?
Ya bildiğin her şey yalansa?