Kemerlerinizi bağlayın, inişe geçiyoruz, anonsu ile camdan baktığımızda; Van gölünü, Vanlılarca; gönülleri gibi derya olan, Van denizini gördük, Başkanımız Ömer Şevket Sipahi bey; “Göle mi ineceğiz,” diye latîfe ettiğinde, göle değil de, cömert Vanlıların gönlüne indiğimizi gördük.
Yenisiad Başkanımız, Şevket bey’in müşterisi ve dostu olan Ayhan Bey bizleri karşıladı, engîn cömertliği ve kardeşliği ile bağrına bastı.
Cuma namazımızı eda etmek üzere, Vanlı kardeşlerle birlikte, Van kalesi civarında, yani; Eski Van, dedikleri sur içindeki, iki camiden biri olan ve Mimar Sinan tarafından inşa edilen, yarın da resmî açılışı yapılacak; Hüsrev Paşa camiinde eda ettik.
Selçuklular tarafından yapılıp, daha önce ibadetler edilen ve şimdi ibadete kapalı olan, boynu bükük Kaya Çelebî camii de inşâallah yakın bir zamanda ibadete açılır.
(VAN VE NURS GEZİSİNDEN FOTOĞRALAR İÇİN TIKLAYINIZ)
Namaz sonrasında eski Van kabristanlığında medfûn bulunan, Kahraman, Çaycı Emin ağabeye ve tüm kabristanlıkta yatan Mü’min ecdadımıza dualar ettik.
Van Yeni Asya temsilcisi, Şehabeddin ağabey ve Çaycı Emin Ağabeyin torunu Ahmet Çayırlı ağabeylerin mihmandarlığında Van Kalesini ziyaret ettik. Önce, gürül-gürül çağlayan Horhor suyunu ve daha sonra, kale dibinde, yeşillikler içinde kalan, O zamanda içerisinde ilmî müzakerelerin yapıldığı ve şimdi harabeye dönmüş Horhor Medresesini ziyaret ettik, Nur Cemaâtleri’nin ittihadı ve iştiraki ile restore edilip, tarihe kazandırılmayı ve yine içinde, ilmî sohbetlerin ve derslerin yapılacağı günleri beklemekte ve bizler de o günleri görmeyi Cenâb-ı Hak’tan dua ve niyaz ediyoruz.
Yine aynı cepheden baktığımızda, kalenin tepesinde, Kahraman Üstadın menzilciği mağara ağzı ve mağaradan çıkarken ayağı kayması neticesinde düşerken; “Davam” diye feryâd edip, gaybî bir el tarafından, alt mağaranın içine çekilip, davasını itmam etmesi için, bizlere ikram edilişini tahayyül ettik.
Kalenin tepesine tırmanarak, Van’ı ve üç yüz kırk metrekare çevresi olan Van gölünü (Van Denizini) ve başı karlı dağları temaşa ettik.
Van Kalesinde yazılan ve “Sergüzeşt-i hayatımın mühim bir levhası” dediği On Üçüncü Ricayı tahattur ettik.
“Dâüssıla tabir edilen iştiyak-ı vatan hissi beni vatanıma sevk etti. Madem öleceğim, vatanımda öleyim diye Van’a gittim. Her şeyden evvel, Van’da Horhor denilen medresemin ziyaretine gittim. Baktım ki, sair Van haneleri gibi onu da Rus istilâsında Ermeniler yakmışlardı. Van’ın meşhur kalesi ki, dağ gibi yekpare taştan ibarettir; benim medresem onun tam altında ve ona tam bitişiktir. Benim terk ettiğim yedi sekiz sene evvel, o medresemdeki hakikaten dost, kardeş, enîs, talebelerimin hayalleri gözümün önüne geldi. O fedakâr arkadaşlarımın bir kısmı hakikî şehit, diğer bir kısmı da o musibet yüzünden manevî şehit olarak vefat etmişlerdi.
“Ben ağlamaktan kendimi tutamadım. Ve kalenin, tâ medresenin üstündeki, iki minare yüksekliğinde, medreseye nazır tepesine çıktım, oturdum. Yedi sekiz sene evvelki zamana hayalen gittim. Benim hayalim kuvvetli olduğu için, beni o zamanda hayli gezdirdi. Etrafta kimse yoktu ki, beni o hayalden çevirsin ve o zamandan çeksin. Çünkü yalnızdım. Yedi sekiz sene zarfında, gözümü açtıkça, bir asır zaman geçmiş kadar bir tahavvülât görüyordum.
“Baktım ki, benim medresemin etrafındaki şehir içi, kale dibi mevkii, bütün baştan aşağıya kadar yandırılmış, tahrip edilmiş. Evvelki gördüğümden şimdiki gördüğüme, güya iki yüz sene sonra dünyaya gelip öyle hazin nazarla baktım. O hanelerdeki adamların çoğuyla dost ve ahbap idim. Kısm-ı azamı Allah rahmet etsin, muhaceret ile vefat etmişler, gurbette perişan olmuşlardı. Hem Ermeni mahallesinden başka, Van’ın bütün Müslümanlarının haneleri tahrip edilmiş gördüm. Benim kalbim en derinden sızladı. O kadar rikkatime dokundu ki, binler gözüm olsaydı, beraber ağlayacaktı. Ben gurbetten vatanıma döndüm, gurbetten kurtuldum zannediyordum. Vâesefâ, gurbetin en dehşetlisini vatanımda gördüm.” (Bediüzzaman Said Nursi)
Akşamında, Vanlı, Ercişli kardeşlerle birlikte toplantı yaptık. Yenisiad Derneğimizin, vizyonunu, misyonunu, aile buluşmalarını, Genç Yenisiad üyelerimizin Girişimcilik Okullarını, arkadan gelecek yeni kuşağın, yetiştirilmesini ve beraber kaynaşmalarını, tanışmalarını ve karşılıklı fikir alışverişinde bulunmaları konularını konuştuk, müzakere ettik ve dilek temenniler sonunda, Van’ın tanınmış iş adamlarından, Ahmet Çayırlı beyi, Van Temsilcimiz olarak tensib edip, rozetini Başkanımız Ömer Şevket Sipahi Bey’in takması ve hayırlı olsun temennileriyle toplantımızı nihayete erdirdik.
Cumartesi günü, sabah namazından sonra, Bediüzzaman’ın doğduğu menzilleri ziyaret etmek üzere, Vanlı dostlarla birlikte yola çıktık. Dağlar arasından şırıl-şırıl akan sular arasından Nurs’a ulaştık, Nurs’taki tek dersane olan medresemizde, abdestlerimizi tazeledik ve teberrüken bir ders yapıp, ziyaretlerimize başladık.
Bediüzzaman’ın babası Sofi Mirza’nın, otlatmaktan getirdiği hayvanlarının ağızlarını bağlayarak geçirdiği patika yoldan geçerek, Üstadın doğduğu eve ve o rûhâniyât hâlesi bulunan mekâna vâsıl olduk.
İki odadan müteşekkil bir taş yığma yapı, tavanı ağaç dalları ve çamur ile tutturulmuş, duvarları, kandil isinden ve tandırın dumanından siyahlanmış ve yamaç halindeki bir taş kürsü üzerinde, Kur’ân’lar okunmuş ve şu anda o taştan raflarda kırmızı kitaplar, Risale-i Nur’lar yerini almış, ziyaretçiler tarafından, dersler yapılmakta, ve O Aziz Üstad anılmakta.
İnşallah bu orijinallik muhafaza edilir daha nice uzun! yıllarca.
Aziz Üstadın ataları üç yüz sene öncesinden, Bağdat’tan göçmüşler buralara.
Bir gün, Üstadın hocası Seyyid Nur Muhammed Nurs’a gelmiş, talebesi Said’in, böyle dürüst, zeki ve cesur olmasını ve onu yetiştiren insanların, Ana ve Babasını tanımak istemiştir.
Annesi Nuriye hanıma; Said’i nasıl yetiştirdiniz diye sormuş, o da; ben Saidime abdestsiz süt vermedim der ve biraz sonra da, hayvanları ile birlikte Molla Mirza efendi görünür, hayvanların ağızları telden bir file ile kapatılmıştır, sorar hocası Nur Muhammed; Niye bu hayvanların ağızları böyle kapalı?
Efendim meradan eve gelene kadar komşularımızın tarlalarının yanından geçiyoruz, ben görmeden komşunun tarlasından ot koparır ve kul hakkı almış oluruz diye böyle yapıyorum der. Hocası da, bu kadar dinî hassasiyeti ve takvâsı olan bir aileden ve böyle bir ortamdan böyle çocuklar yetişir der.
Üstad dokuz yaşında tahsil için terk ettiği karyesine, otuz beş yaşına kadar muhtelif zamanlarda gelip gitmiş, şimdi üzerine Bediüzzaman Külliyesi olarak inşa edilen camiin altında kalan üç yüz yıllık mescide girip, ibadet, zikir ve tefekkürünü ifa etmiş. Alçak kapısından edepli bir şekilde kafamızı eğerek girdik, ibadetimizi, tefekkürümüzü ettik, burada da kandil islerinden simsiyah olan duvar taşları, yüz on yıllık Kur’ânı Kerimi ve şimdi o Mushaflıklarda, Mushaflar ve Risale-i Nur’ların yan yana durduklarını ve yurt içinden, yurt dışından gelen misafirlerin o mescidde rûhâniyetli bir hava hissettiklerini dile getirdiklerini dinledik.
O mescidin tamirini yapan ve şu anda da Bediüzzaman Külliyesinin inşaatı ile bizzat meşgul olan, Üstadın Amcazadesi, Hikmet Okur kardeş, camiin bir an önce bitirilip fa’âliyete geçmesini çok arzu ediyor ve bunun için de maddî desteğe, ma’nevî duaya ihtiyaçlarının olduğunu söylüyor, bir kısım kardeşler orada hemen yardımlarda bulundular, bir kısım kardeşler de, Hikmet kardeşin hesap numarasını alıp, memleketlerinden göndereceklerini söylediler, böyle küllî bir hayra sebep olan arkadaşları ve burada bir ibadet aşkı ile çalışan kardeşleri tebrik ediyoruz, Allah razı olsun diyoruz.
Nurs kabristanlığında Aziz Üstadımızın, Babası Mirza Efendiyi, Annesi Nuriye Hanımı, Ağabeylerini, akrabalarını ziyaret edip Fatihalar okuduk.
Dönüşümüzü Erciş üzerinden yaparak, Ahlat’ta bulunan sekiz bin yüz altmış kabirde yatan, Selçuklu şehide, gaziye ve o kabristanlıkta medfûn tüm mü’min ve mü’minâta Fatihalar gönderdik, mezar taşlarında değişik bir şekil, sanki ayakta ibadet eder vaziyette, üzerlerinde ayet-i kerimeler bulunan ve mevtanın yaşına göre büyüklüğü bulunan mezar taşlarını gördük.
Daha sonra, Erciş’i ve Erciş’teki üyemiz Ali Sinoğlu’nu iş yerinde ziyaret edip çayını içtik, hayırlı işler dileyerek ve Van gölü tavafımızı bitirip Van’a vasıl olduk.
Cumartesi akşamı da, beraberce derse katılıp, muhabbet, uhuvvet deryalarına daldık, kardeşlerden şevk aldık.
Bir başka zamanda, bir başka bölge ziyaretinde beraber olmak dua ve temennisiyle, Van hava alanında kucaklaşarak, umuda, uhuvvete ve muhabbete havalandık.