Hüseyin Kara ağabeyimi gıyaben Risale Haber’deki yazılarından tanırdım. Vefat yıldönümünde ölüm üzerine yazdığı bir denemesinde geçen ifadeleri esas alarak özellikle ilk satırı sermeşk yaparak bu şiiri merhuma ithafen kaleme aldım.
“Ölmek için doğduysak iyi ki varsın ölüm!”
Hayat kadar gerçeksin bizi sararsın ölüm!
Doğduğumuzdan beri yanı başımızdasın
Gölge gibi ayrılmaz, sessiz yaşarsın ölüm!
Bir terhis tezkeresi, bir tebdil-i câmesin
Ol Bâkî sultanımdan gelen kararsın ölüm!
Sen ki her gün ölene kurtuluşsun, visalsin
Dört gözle gece-gündüz beklenen yârsın ölüm!
Kabristan, mezaristan bizlere son duraktır
Nasihate, ibrete büyük medârsın ölüm!
Yırtamazlar perdeyi gafletten şaşıranlar
Oysa var-yok arası ince bir zarsın ölüm!
Hastalık keşif kolun, kaza-belâ elçindir
Hazır mısın diyerek hatır sorarsın ölüm!
Çözemezdi hiç kimse Kur’an beyân etmese
Beşere dilemmâsın, derin esrarsın ölüm!
Anladık ki hayattan daha büyük mânâsın
Ölmeden ölenleri sevip sayarsın ölüm!
Bu Sefer de perişân fânilerle hem-haldir
Can şişesini çalıp bir gün kırarsın ölüm!