Eyüp Otman’a
Zannetme susturulduk:
Yazdık – çizdik yorulduk…
Heyecanımız söndü;
Coştuk, taştık durulduk!
Şiiri kim okuyor?
Söz, tasannu’ kokuyor.
Şâir bir garip âdem,
Hayâlleri dokuyor.
Bir şimşek gibi çakar;
Bir an gerçeğe bakar.
Bir Dâne-i Hakîkat,
Bir harman hayâl yakar…
Korkarım ihtilâftan!
Fitne çıkarsa lâftan;
Gırtlak dokuz düğümlü,
Yutkun! Ayrılma saftan.
Var çok âkıl adamlar;
Ekâbirler, a’zamlar…
Şâir ona derim ki,
Sözünden hikmet damlar…
Şöhret değil ise yâr;
Kim işitir, kim duyar?
Tâlip değiliz aslâ;
Bize tevâzu’ uyar!
Yine lafı uzattık;
Çorbaya az tuz kattık.
Şiir sanma, ey Otman!
O defteri kapattık…