Ne var imtihan olduysan. Ne var kaybettiysen? Ya sen kaybettim zannediyorsan da gerçekte asıl kazanan sen olduysan.

Hayatımızın her saniyesinde imtihandayız aslında. İnsan her zaman imtihanı verilmeyen zannediyor oysaki verilen de bir imtihandır.

Hadi gelin yine dertleşelim. Kiminiz eşiniz ile imtihandasınız değil mi? Kiminiz çocuğunuz ile kiminiz bir hastalık, kiminiz mal mülk ile.

Eee ne yapalım şimdi imtihan oluyoruz diye yaşamaktan mı vazgeçelim. Hayata mı küselim. Somurtup oturalım mı söyleyin ne yapalım? Eğer sizin bir fikriniz yoksa ve şuan kalbinizin tam ortasına oturmuş olan o ağır dert her ne ise ben oraya bir havalandırma açmak niyetindeyim.

Birinci havalandırmayı açıyorum hazır mısınız?

Eğer şuan canınızı sıkan bir imtihanınız varsa sevinin çünkü muhatap alınıyorsunuz. En ağır imtihanların peygamberlerin sonra sırasıyla Allah'ın sevdiklerinin başına geldiğini buradan hatırlatıyorum size.

Şimdiki niyetim o havalandırmadan içeri temiz hava doldurmak. Burada size verilmeyen her ne ise daha güzel bir surette ahirette verilecek. Eğer bekletiliyorsanız daha güzeli için daha hayırlısı için bekletiliyorsunuz.

Biraz da içeri kuş sesleri doluşsun madem.

Derdiniz size Allah’ı hatırlatıyorsa ona dert değil derman denmez mi? Allah’ı unutturan mutluluktansa Allah’ı hatırlatan dert daha yeğ değil midir?

(Ey müminler!) Yoksa siz, sizden önce gelip geçenlerin başına gelenlerin benzeri sizin de başınıza gelmeden Cennet’e gireceğinizi mi sandınız? (Bakara, 2/214)

Burada cevabımız; “hayır Allah'ım sanmadık. Biz imtihanlardan geçirilip kömürü elmastan ayıran sınavların başımıza geleceğine iman etmiştik” olmalı. Şimdi dönüp kendimize bir bakalım. Şikayette miyiz yoksa şükürde mi? Ağlamaktan gözlerini kaybeden Hz. Yakup kadar evlat acısı mı çektik?

11 kardeşi tarafından kuyuya atılan Hz. Yusuf (a.s) gibi kardeş kazığı mı yedik?

Eşi tarafından sırf iman ettiği için kazıklara çakılan Hz. Asiye gibi eziyet mi gördük?

Vücudumuz iftira yüzünden  bir testere ile ikiye mi bölündü Hz. Zekeriya gibi?

Ateşe mi atıldık Hz. İbrahim gibi ya da yurdumuzdan hicret etmek zorunda mı kaldık Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi vessellem) gibi?

Ya biz ne olduk. Şimdi o derdin ve imtihanın her ne ise sarıl sımsıkı. Düştüysen kalk doğrul. Bir ayetin muhatabı olduğun için, imtihan edilmeye değer görüldüğün için, sahip olduğun olmadığın her şey için derinden bir nefes al ve ELHAMDÜLİLLAHİRRABİLALEMİN de.

Yunus (a.s) gibi balığın karnını bir tahtelbahir gemisi yapacak vesile-i duânı yap. Perdeleri kaldır aradan. Yaradanını bulmana vesile olacak imtihanını sen de bir kurtuluş gemisi yap. Yani Allah seni nereye diktiyse orada çiçek açmaya bak. Göreceksin en karanlık gecenin ardından sabahı. Şerlerin ardındaki hayrı gösteren o mucizevi gözlüğü tak ve rahat et. Sayın kardeşim o gözlük iman gözlüğüdür.

“Burcu abla oradan konuşmak kolay” dediğinizi duyar gibiyim. Vallahi sevgili kardeşim Burcu ablanız imtihanları kendine mektep eyledi yanar ha babam yanar. Yanmadan yananı anlayamazsınız. Anlamak için biz de yanıyoruz işte.

İmtihanlara sabredip bir de üzerine güzelce herşeye rağmen şükredip sonuç itibarıyla hâlâ bir hayra ulaşmazsanız gelin beni bulun adres veririm:)

Meselemiz bizi yoran bu dünyadan size güzel bir manzara seyrettirmektir. 

Ve asıl mesele imtihanı kaybetmek değil imtihan edeni kaybetmemektir. Bu sözü de manzaranızın yanına iliştirelim istedik. Herkes umut kırıyor biz umut olalım dedik.

Hani olur ya belki bir çaresizlik anında denk gelinir, bir yaralı yürek bu yazıya dokunur ya da bu yazı bir yaralı yüreğe dokunur. Ne bileyim işte.

Cennete attığınız ilk adımda bütün bu imtihanları unutacaksınız. Yeter ki derdi vereni unutmayalım.

He bir de; Nasibin sandığın şeyin imtihanın olduğunu fark ettiğinde kırılıyorsun. Ama en güzeli ne biliyor musun? Allah her iki durumda da seni bırakmıyor. Bu da ayrı bir mesele.

Hadi kalbinizden öptüm sizi.