“İşbu gazel
28. Lem’adan mülhem
28 beyitten ibarettir”

“Kayseri’den seslenen Hasan Aras kardeşimin isteği üzerine onun şahsında hayatımın en güzel yıllarını birlikte yaşadığım Kayseri’nin güzel insanlarına başta rahmetli Ali Mutlu ağabey olmak üzere, Celalettin, Taşbaş, Ceylan, Şenozan, Kaya, Göllü ve Abdurrahman hocam’a ve tüm Kayseri’deki nur ağabey ve kardeşlerime ithaf ediyorum. Dualarını bekliyorum, selamlarımı sunuyorum. Varlığım Nur varlığına armağan olsun!”

“Bir sinek bir kartalı salladı vurdu yere”
Tapduk Yunus Emre’yle ben de gördüm tozunu

Sinek taifesini okudum Risale’de
Lem’alar yandı bende takip ettim izini

Bir kanatta zehir var, öbüründe panzehir
Uçan kimyahanedir, arıtır yeryüzünü

Zehirli maddeleri şifalı şurup yapar
Bahara tebdil eder zîhayatın güzünü

Gaflete daldığımda yüzüme konup der ki
Uyuma, oku beni, ey gafil aç gözünü !

Sinek “Kuddüs” isminin minik bir cilvesidir
Tefekkürle idrak et yaradılış özünü

Hor-hakir görme onu, Kur’anda meseli var
Çekinmeden metheder, Rabbim çeker nâzını

Kendini ilâh görüp Hak’ka savaş açınca
Bir sinekle tattırdı Nemrudlara bozgunu

Mideyi bulandırır diye kîl u kâl etme
Gıybetiyle kirletme o mübarek ağzını

Kelîmullah Musa’nın itirazı reddoldu
Sustu, paylaşamadı sineklerle kozunu

Kanatlardaki sanat öyle muhteşemdir ki
Bulamazsın tartacak bir mîzanı-vezini

Tavana ters tutunur, pike yapar her yerde
Uçak hurdahâş olur kesemezse hızını

Kitab-ı kâinatın hikmet dolu cüzleri
Rabbanî mektupların Hak çoğaltır cüzünü

“Tek bir kanadın dahi kırk kağnı çekemedi”
Yunus böyle söylemiş, işit ânın sözünü

“Sinek düşmanı olma” dedi Bediüzzaman
“Kuşlarıma dokunma!” şöyle verdi va’zını

Sineklerin ilaçla katliamına yandı
Rikkatine dokundu, döve yazdı dizini

İnsanlık zulmeyledi, kader adalet etti
Sinek telefatları, artırdı marazını

Dışı süslü, içi pis beşerin inadına
Aynalara pislerler ta görsün iç yüzünü

Çil çil leke yaparlar, çillenir cam-çerçeve
Issı kalkıp tez elden alıp gelsin bezini

Sineklerle kartallar, böcekler, kelebekler
Yed-i Kudrette’dir bil mahlukatın dizgini

Karıncayı incitme, İbrahim’in dostuydu
Söndürmeye koşmuştu ateşini, közünü

Balarısı bal yapar, akbabalar leş toplar
Sivrisinek haccamdır, bilir tıbbî tarzını

Onlar ki olmasaydı çöplük, lâşe, kazûrât
Doldururdu dünyanın tepesini- düzünü

Sıhhiye memurları, çevreci fedâiler
Bütün börtü-böcekten şefkatle al feyzini

Hepsi Allah’ın kulu, hepsi hâne halkıdır
İnsan düşman bilir mi, kendi oğlu-kızını ?

Bunlar kevnî âyâtın küçük nükteleridir
Kulak verip dinlesen duyarsın niyazını

Şi’rime ser-meşk oldu Yunus Emre ayağı
Üstad ser-best bıraktı esrârını-gizini

Seferî ! Vızıltıyı, zırıltı anlayana
Davul –zurna az gelir, söylet manâ sazını.