Sağ-sol eksenli bir politika artık gerilerde kaldı. Günümüz partileri ve politikaları demokrat olup olmamaları ile değerlendirmemiz gerekmektedir. Dünya bilhassa demokrasilerini geliştirmiş olan ABD ve Avrupa Ülkelerinde marjinal partiler azınlıkta kalmaktadırlar ve iktidar şansı ancak koalisyonlarla mümkün hale gelmektedir. Ancak parlamentolarda temsil hakkı bulunmaktadır.

Ülkemizde de demokrasinin gelişmesi ile doğru orantılı olarak aynı sonuca ulaşılması kaçınılmaz olacaktır.
Marjinal ve ideolojik partileri bir kenara bırakırsak seçmenlerin yüzde sekseninin merkez demokrat partilerde yer aldığı gözlemlenmektedir. Bu da Amerika’da olduğu gibi Cumhuriyetçi ve Demokrat Parti ile Avrupa’da görüldüğü gibi Demokrat ve Sosyal Demokrat partilerdir.

Avrupa’da sağ sol ayırımı sosyal demokrasiyle liberal demokrasi arasında varsayılmaktadır. Merkez esas alınırsa merkez sağda “Liberal Demokrasi” merkezin solunda ise “Sosyal Demokrasi” yer almaktadır. Bunu Türkiye’ye uyarlayacak olursak Sosyal Demokrat olarak kendilerini tanımlayan CHP merkezin solunda, kendilerini Liberal Demokrat olarak tanıtan DP’nin de merkez sağda yer aldığını rahatlıklar söyleyebiliriz. Liberal demokratların genellikle geleneklere daha bağlı, inançlara saygılı ve milli değerlere yakın duruşlarından “muhafazakâr” olarak tanımlanabilirler. Sosyal demokratlar ise geleneklere, inançlara saygılı olmadıkları gözlenmekte ve daha çok çağdaşlık adına inançlara ve geleneklere karşı tavır takındıkları görülmektedir. Türkiye’de sosyal demokratlar genellikle “Lâiklik” ilkesini dine karşı olmak şeklinde savunmaları ile tanınmaktadırlar. Avrupa’da İngiliz İşçi Partisi gibi sosyal demokratların siyasal yaklaşımını ve liberal demokratların piyasa ekonomisini, küreselleşme ve özelleştirme ile beraber programlarına alarak “yeni sol” çıkışları ile iktidara geldiği de olmaktadır. Benzer sentezleri yapan liberal demokratlar da olmaktadır.

Batılıların lâiklik ile ilgili bir problemleri olmadığı için sosyal demokratlar devlet ağırlıklı ekonomik politikaları anlamaktadırlar. Bizim sosyal demokratlar ise lâikliğin korunmasına her şeyden daha fazla önem verdikleri için lâikliği zedelediklerini zannettikleri dine mesafeli durmaktadırlar. Dini gelişmişliğin engeli olarak gören yüz yıl öncesinin anlayışını bırakmaya da pek niyetli gözükmüyorlar. Bu sebeple bizim sosyal demokratlar ile batıdaki sosyal demokratlar arasında büyük bir anlayış farkı vardır. Dolayısıyla batıdaki sosyal demokrasi bize devletçi, baskıcı ve dine karşı olan demokratik anlayış olarak gelmiştir. Buna gerçek anlamda demokrasi demek mümkün değildir.

Bizim demokrasi dediğimiz şey batıdaki “Liberal demokrasi”dir. Devletçi ve ideolojik olmayan, bireyin ekonomik, inanç ve fikir hürriyetini esas alan demokrasidir. Ekonomide arz, talep ve ihtiyaç dengesine göre devlet tarafından yönlendirici olmayan serbest piyasa ekonomisini savunan, devletin ekonomik hayatta olmadığı liberal ekonomik modeli benimser. Fikir hürriyetini ve bireylerin din ve inanç hürriyetini savunur, temel hak ve hürriyetlerin en geniş anlamı ile yaşanması için mücadele eder. Bireyin hak ve hürriyetlerini esas alır ve bir insanın hakkını topluma da devlete de feda etmez. Birey kendi rızası ile feda ederse o bir bireysel fazilettir bu bahsimizden hariçtir.

Biz demokrasiden batılıların liberal ekonomi dediğimiz serbest piyasa ekonomisini, özel sermaye ve özelleştirme, yani devletin ekonomik hayattan çekilmesi ve küresel ekonomi ile Avrupa Birliğini hedefleyen bir siyasi anlayışı kastediyoruz. Toplumun beklentilerine cevap verecek bir siyasi partide aranması gereken en temel özellik yukarıda saydığımız demokrat zihniyeti temsil eden demokrat zihniyettir.
Siyasi birliğin merkezi ancak liberal demokrasiyi savunan böyle bir demokrat zihniyettir.