“Körle yatan, şaşı kalkar!” ma’nâlı bir ata sözü:
Meleği şeytan görür hem, tarafgîr inadın gözü!
17 Aralık bize gösterdi doğruluğunu;
Zâhiri süslüdür fakat, siyâsetin, çirkin özü…

Hak yolunda iki hizib: İnançlı, amel sâhibi;
Nasıl bir harbe girişdi, ezelî düşmanlar gibi…
Kim, nasıl îzâh edecek bu hâdisenin aslını?
Sular öyle bulanık ki, görünmüyor hâlâ dibi…

Hani îmân kardeşliği, hani ihlâs ve uhuvvet?
Yok oldu sâyenizde hep inançılardaki kuvvet!
“Nizâ etmeyin!” diyorken, Cenâb-ı Hakk, mü’minlere;
Bu ne sorumsuzlukdur ki, sarsıldı koca bir devlet?

“Ben haklıyım.” deme, sakın! Pire için yorgan yanmaz!
Tahrîbât öyle büyük ki, bu söze çocuklar kanmaz…
Neyi paylaşamadınız, bilmem ya, halkı böldünüz?!!
İnadcı, tarafgîr olan haksızlıkdan hiç utanmaz!

Öldürücü darbe için hasımlar fırsat arıyor;
Size değil, düşmanlara bu iş çok fazla yarıyor…
Aynı gemidesiniz hep, hırsınızdan kör müsünüz?
Şerrinizden sığınarak ümmet, Hakk’a yalvarıyor…

Dalâlete hâdim olan: “Türkiye batsın, gitsin!” der;
Dostlar üzülse de buna, düşmanlarımız hep güler…
Bâtıla âlet olanlar için hasâretdir sonuç;
Beşer zulüm eder, lâkin, kaderse adâlet eder.

Seni kim dinler ki, Ekrem, bunca allâmeler varken?
Husûmetden vicdânlar kör, basîret kînle bakarken…
Târîhde, tâlihsiz nice kardeş kavgası yaşandı;
Hırs uğrunda nice koca koca devletler batarken…

Allâh’dan utanmayan hiç halkı hesâba katar mı?
Ülkesinin refâhını böyle bir hisse satar mı?
Ekseriyetin duâsı, inşâAllâh makbûl olur;
İslâm’ın son kal’asını Rabb’im hüsrâna atar mı!..