İki damla yaş süzüldü seccademe,
Onlar tanışıklar bir BEN!! Onlara yabancı.
Kalpteki dualar kelimeler ile buluştu,
Bir BEN!! Duymadım, kulaklar hem paslı, hem de kapalı.
Ruhum ötelere müştak, ağlıyor sağnak sağnak,
Bir BEN!! Avutamadım onu.
Sevdalarım oldu, takılı kaldı adsız sansız perdelerde,
Bir BEN!! Göremedim perde ardını.
Kalemle yazanlara hayran oldum da,
Bir BEN!! Göremedim kalemin sahibini.
Rüzgarlara tutuldum, bazen meltem, bazen fırtına,
Bir BEN !! döktüm baharda yapraklarımı.
Yüreğimdeki gemileri kaptansız açınca denizlere,
Bir BEN!! Lodosta alabora oldum.
Suların akışını izledim, sesini dinledim de,
Bir BEN!! Sormadım nereye gittiğini.
Buz kestim günah takvimlerinin ağustosunda,
Bir BEN!!  Güneşe  uzak, güneşe ağyar.
Günde beş defa davet edildim, sultanın sofrasına,
Bir BEN!!  Ben!’ ile yakapaça, yine de kaçak.
Seher vakitlerinde gizlenmiş vuslatın muştusunu,
 Bir BEN!! Yalan ve yabancı uykulara sattım.
Akçe akçe zamanlarım oldu,
Bir BEN!! Harcadım,  bitmez sanıp ardıma bakmayarak.
Dizlerimdeki derman, gözlerimdeki fer hep kalır sandım,
Bir BEN!! Bana güvenip aldandım.
Dünyanın derdini kendime dert edinip,
Bir BEN!!  BEN’i! Dert edindim.
Rıza-i ilahinin ana yolu varken,
Bir BEN!! BEN! yolunda yolumu kaybettim.
Bir ben, bendeki BEN ‘le!! hemhal olmuşum,
Başımı taşlara örslere vurmuşum.
Öyle bir ben var ki benden içeri,
Hem bana çok yakın hem bana el.
Ya Rab…
Ben BEN ’i kapıda bıraktım,
SEN tokmağıyla vurdum, kırdım.
Gayrıyı çıkarıp aradan SEN’i buldum.