"Kamplarda durum zor ve yer yok, bu yüzden bombardıman altındaki bu sığınakta kalmayı tercih ettim."

Bu sözler ailesiyle birlikte yaşamını evinin altındaki kayaya kazdığı bir sığınakta geçiren 53 yaşındaki Ahmed Halil'e ait.

AFP'ye konuşan Ahmed Halil, Suriye'nin kuzeybatısındaki temas hattında bulunan evinin altındaki kayaya, çocuklarını son zamanlarda yoğunlaşan saldırılardan ve top mermilerinden korumak ve aşırı kalabalık kamplarda yerinden edilmenin acı deneyimini yaşamak zorunda kalmamak için bir sığınak kazdı.

Kansafra köyü, yaklaşık yarısı Heyetu Tahriru'ş Şam (HTŞ - eski adıyla El Nusra Cephesi) tarafından kontrol edilen İdlib vilayetindeki Suriye rejim güçleriyle temas hattına iki kilometreden daha az bir mesafede yer alıyor.

Her çatışmada, sık sık hava ve topçu bombardımanına maruz kalan köyde birçok evi yıkıldı ve halk barınaksız kaldı; öyle ki bugün de dahil olmak üzere birçok mahallede neredeyse hiç kimse kalmadı.

"İÇLER ACISI BİR DURUM"

Halil, ailesini bombardıman ve göçten korumak için 2017 yılında evinin altındaki kayaya bir sığınak kazarak, iki eşi ve 7 çocuğunun sığınabileceği bir yer yapmış.

Halil, bu sığınağın bile artık kendisini koruyamayacağını düşündüğü için birkaç kez yer değiştirdi; sonuncusu, Suriye rejim güçlerinin Rusya'nın desteğiyle 2019'da başlattığı ve Kansafra'nın dış mahallelerine ulaşana kadar İdlib vilayetinin yarısını kontrol ettikleri kara harekâtı sırasında oldu.

Halil son olarak, bir yandan rejim güçleri ve Rusya, diğer yandan da Heyetu Tahriru'ş Şam arasında birkaç haftadır sürekli tırmanan bombardımanın ardından sığınağı sürekli kullanmaya başladı ve "Durum o kadar içler acısı ki keşif uçakları bölgeden ayrılmadığı için ekmek almaya çıkamıyoruz" dedi.

BİRLİK İÇİNDE YAŞAMAK

İdlib'de Heyetu Tahriru'ş Şam'ın kontrolü altındaki bölgeler 3 milyon kişiye ev sahipliği yapıyor; bunların yarısı İdlib'in kuzeyinde Türkiye sınırına yakın yüzlerce kalabalık kampa dağılmış yerinden edilmiş insanlar; diğerleri ise terk edilmiş binalara, mağaralara, hatta eski binaların arasına ve paslı otobüslere sığınmış durumda.

Kamplar temel ihtiyaçlardan yoksun ve kamp sakinleri hastalıkların yayılması, artan yoksulluk ve fiyatlardaki önemli yükseliş karşısında esas olarak uluslararası kuruluşlar tarafından sağlanan gıda, tıbbi ve lojistik yardıma muhtaç kalıyor.

Halil, şöyle konuştu:

"Barınağın mezar olduğu doğru ama ne yapacağız? Bana çadırlara gitmem gerektiğini söylüyorlar ama onların durumu bin kat daha kötü."

Halil, birkaç gün önce koşarak geldiği sığınakta, eşi konserve malzemeleri düzenlerken ve çocukları evden getirdikleri oyuncaklarla bir köşede oynarken yerde oturuyor.

"Çocuklarım sokakta oynamayı, futbol oynamayı ya da bisiklete binmeyi hayal ediyor ama ben onları barınağa kilitliyorum" diyen Halil, sözlerine şunları ekledi:

"Burada hayat çok zor ve etrafımızda hiç komşumuz ya da insan yok. Herkes kaçmış ve yerinden edilmişken biz yalnız oturuyoruz ve çocuklarım yalnız yaşıyor ve birlikte oynayacakları başka çocuklar yok."

Independent Türkçe