"Susan kurtulur." (Tirmizî, Kıyamet, 50/2501; Darimi, Rikak, 5)

Tirmizi, bu hadisin sıhhat durumuyla ilgili olarak, “Bu hadis hasen sahih gariptir” demiştir.

Konuşma sebebiyle ortaya çıkabilen birçok kötülük vardır. Yalan, gıybet, kötü söz, gösterişçilik, kendini temize çıkarma, gereksiz laflara dalma bunlardan bazılarıdır.

Bu ve benzeri kötülükleri işlemeyip susmak veya işleme tehlikesi olduğunda susmak, insanı dünya ve ahirette feci akıbetten kurtarır.

Hadisi bu şekilde, yani "Kötü şeyleri söylemeyip susan kurtulur" şeklinde anlamak gerekir. Zira doğruları anlatma, iyiliği emredip kötülükten menetme, ge­rektiğinde gerçeği söyleme dini vecibelerdendir.

Yerinde yapılan bir suskunluk, insana huzur verir, vakar bahşeder, kalbî derinlik kazandırır ve kurtuluşa erdirir.

Susmak ve tefekkür etmek, en fazla muhtaç olduğumuz hasletlerdir. İmanımızın kuvvet kazanması, amellerimizin istikâmet bulması ve hayatımızın huzura kavuşması, bu güzel vasıfları layıkıyla yaşamamıza bağlıdır. Zira tefekkür, insanı tahkiki imana erdirerek yaratılış maksadına yönlendirir.

Demek ki, kim gereksiz ve günah kazandıran sözlerden dillini korursa, her türlü sıkıntıdan ve günahtan kurtulur.

Şu hadis-i şerifi esas alırsak, susmanın nerede ve nasıl olması gerektiğini daha iyi anlamış oluruz:

“Allah’a ve ahiret gününe inanan kişi misafirine ikramda bulunsun. Allah’a ve ahiret gününe inanan kişi mutlaka hayır söylesin veya sussun.” (Buhârî, Edeb, 27; Müslim, İman, 17)

Sorularla İslamiyet